Naglalakad kami papuntang Beach House (Kainan sa UP).
Peter: Bakit ikaw? Bigay ka nga ng isang word na sinulat mo.
Patricia: Peter.
Peter: Ano? Peter sinulat niya? Hehe. Ayokong lokohin ang sarili ko.
Masakit ang maloko ka ng isang tao. Lalo na ng taong binibigyan mo ng sobrang atensyon. Minsan sasabihin sa iyo na mahal ka niya, pero hindi naman pala totoo. Sasabihin niya sayo na kaibigan kita, pero iiwanan ka niya. Sobrang sakit noon. Hindi mo alam kung intensyon ba niya na paasahin ka, o saktan ka.
Hindi ko alam. Ayoko ng maulit sa akin yun. Ilang luha na ang nasasayang ko noon.
Peter: Bakit?
Patricia: ...
Peter: Ano yun?
Patricia: Ang gulo ng buhok mo. Kailangan bang ako pa ang mag-ayos niyan?
Peter: Sorry naman. Ito na aayusin ko na.
Peter: Taray. Kabuwanan niya siguro. :(
Patuloy kaming nag-lakad. Parang ang tagal naming nag-lalakad. 10:15 a.m. ang oras noong mga panahon na iyon. Mahangin, maulap, pero maliwanag. Napakaganda ng panahon.
Peter: Ibahin ko na nga na lang ang usapan.
Peter: So, kumusta na yung binti mo?
Patricia: Maayos na. Hindi na makati.
Peter: Mabuti naman kung ganon.
Patricia: ...
Peter: ....
Patricia: ...
Peter: Wala na naman akong masabi. Hindi na ako yung usual na madaldal.
Patricia: Pero may sinulat talaga ako na Peter kanina sa quiz...
Peter: !!!
Mixed emotions ako ng mga oras na yun.
Peter: Totoo ba yung narinig ko? Ayoko nang magpaloko. Bumabalik na naman ba yung mga pangyayaring nangyari na sa akin noon? Tama yung mga kasabihan na kumakalat sa cellphones at sa ibang media. Once is enough. Kailangan matuto ka na sa mga pagkakamali mo noong nakaraan. Kailangan hindi na maulit ang mga maling nagawa. Lesson din yan sa history.
Pero tama nga ba ikulong ko ang ang sarili sa mga posibleng mangyari? May pag-asa ba ako kay Tricia? Anghel ba siya na bumaba para sa akin? Hindi ko alam. Ayokong maloko, pero ayoko rin namang isarado ang loob ko.
Rhayne: Peter!!! Tricia!!!
Si Rhayne. Mula sa malayo, nakita ko siya. Nandoon siya sa harap namin. Naglalakad siya papunta sa direksyong pinanggalingan namin. Ang dami niyang kasama. Siguro mga ka block niya. After 5 seconds, nagkalapit na kami. Na interrupt nga yung romantic scene namin ni Tricia eh. Pero di bale na.
Peter: Uy Rhayne..
Patricia: ....
Rhayne: Guys, this is Peter and this is Patricia.
Peter: :)
Patricia: ...
Rhayne: Pete, Tricia, sila nga pala mga ka block ko. Ang G-11. Ito nga pala si Jelo, Red, J.E., Pat, Julius, Ashan, Eman, Greg, Ade, Arf, Dondon, Troy, John, Mark, Wes, Treena, Alyssa, Frank, Jorge, Gens, Marvin at Kat. Dami no, hehe.
Peter: Dami ah. As if naman makakabisado ko mga pangalan nila.
G-11: Hi! (Kaway silang lahat.)
Rhayne: Oh by the way, remember Alyssa? She's our classmate in Soc Sci.
Peter: Oo nga hehe.
Mark: Tricia!
Patricia: Uy Mark, ka block mo pala si Rhayne eh. Hehe.
Mark: Ah oo. :)
Peter: Ayun pala si Mark, ang unang kapartner ni Tricia sa Bio. Ang taong pinaslang ko sa panaginip.
Babaeng nakasalamin [Maiksi ang buhok](G-11): Uy saan kayo pupunta? :p
Patricia: Mag lulunch kami sa Beach House. Kayo?
Babaeng nakasalamin [Mahaba ang buhok](G-11): Date kayo? Uyyy..
Peter: Madami pala talagang kalahi si Tito Boy.
Patricia: Hindi naman. Hehe.
Peter: ....
Rhayne: Pasensya na sa mga ka block ko ha. Ganyan talaga ugali ng mga yan. Pero masaya naman kami. Obvious right? Hehe.
Peter: Pansin ko nga eh.
Lalakeng Gwapo (G-11): Sige alis na tayo, mukhang may moment silang dalawa eh. Nakaistorbo ata tayo. Uyyy!
G-11: Uyyy!!
Peter: Buti alam mo. Hmph! Namumukaan kita. Gwapo mo haha! Parang ako lang. Pero mas gwapo ako.
Rhayne: Sige guys, we need to go. Baka ma-late kami sa next subject namin. Bye!
G-11: Bye!
Peter: :)
Patricia: :)
Umalis na yung mga kolokoys na yun. Grabe, napaka bonded nila. Nakakainggit. Samantalang ang G-9, watak watak. Kanya kanya ng grupo. Anyway, tumuloy na kami sa patutunguhan namin. Naguguluhan parin ako kay Tricia.
Peter: Tricia.
Patricia: ... (tumingin siya sa akin)
Peter: Ano ba ang ibig mong sabihin kanina?
Patricia: Kailangan ko pa bang ipaliwanag yun?
Peter: Pero naguguluhan ako. Ayokong umasa.
Patricia: Umasa na?
Peter: ....
Patricia: Umasa nga na ano?
Peter: ...
Napaka tense ng usapan namin. Malumanay at malambing siya mag salita, pero kinakabahan ako, pinagpapawisan, lahat! Hindi ko na tuloy alam sasabihin ko. Natotorpe ako. Ito na ba yung panahon para masabi ang nararamdaman ko? May mapapala ba ako kapag sinabi ko na may gusto ako sa kanya? Kapag sinabi ko na umaasa ako na gusto niya rin ako? Hindi ko alam.
Patricia: Umasa na may gusto ako sayo?
Peter: ...
Nakarating na kami sa Beach House. Mainit pa rin ang usapan namin. Kinakabahan talaga ako. Si Tricia. Hindi ko alam kung bakit siya ganon. Hindi ko akalaing magiging vocal siya sa mga ganong bagay.
Sa Beach House. natahimik kami pag dating doon. Tapos na kaming umorder ng pagkain. Pero hindi pa kami tapos sa pinag-uusapan namin.
Patricia: Wala ka bang gustong sabihin?
Peter: Tricia. Oo may gusto ako sayo. Pero hindi pa ako handa na sabihin sayo to. Ayokong masaktan. Takot akong lumayo ka sakin. Duwag ako. Pasensya na.
Patricia: Tatahimik ka na lang ba? Itatago mo na naman ba lahat sa sarili mo? Sasabihan mo na naman ba ako ng alamat? Peter! Ano ba? Hindi ako manhid!
Dumampi sa kaliwang cheek niya ang isang luha mula sa makislap niyang mata.
Naiiyak na si Tricia. Malumanay siyang magsalita. Malambing. Pero ang lakas ng tama sakin ng mga sinabi niya. Naaawa ako pero may halong kaba. Ano bang mali sa ginawa ko? Hindi naman lahat ng nasa isip ko, kailangan kong sabihin.
Naiiyak na rin ako.
Peter: Huwag kang iiyak. Please huwag.
Patricia: Kung may naiisip ka sabihin mo! Para alam ko kung dapat ba akong umasa o hindi..
--------------------------------
Sunday, September 30, 2007
Saturday, September 29, 2007
Scene 13: Revenge
Madali akong pumasok sa classroom. Hindi pa naman ako late. Siguro 20-30 minutes pa bago mag time, wala kasi akong orasan kaya hindi ako sigurado. Konti pa lang tao sa room, nandoon si Richard Go, si Claire, and the rest of the Social Science classmates.
Peter: Napa-aga ata ako. Hay. Saan kaya ako uupo? Tatabi na lang ako kay Claire.
Claire: Peter!
Peter: Uy Claire. Hehe kumusta na?
Claire: Umupo ka kaya muna. Hehe.
Peter: So, diba sabi mo groupmates tayo ni Tricia?
Claire: Si Tricia na naman..
Peter: Bakit?
Claire: Wala.
Peter: Ano na naman problema ni Claire. Mga babae talaga, ang hirap i decipher. Wow, did I say decipher? Nosebleed!
Peter: Saan ba kasi iyon?
Claire: Sa Biology, groupwork daw. Kailangan daw natin ng magagandang sceneries dito sa Pilipinas. Kailangan nating kumuha ng pictures.
Peter: Madali lang pala iyon eh. Kaya yan!
Biglang pumasok si Tricia. Syempre na excite ako. Sa mga nangyari ba naman kahapon, hay!
Richard: Tricia! Halika tabi tayo.
Patricia: Wala bang naka-upo diyan?
Richard: Wala naman, saka maganda pwesto dito para malapit sa prof. Mahangin pa.
Patricia: Okay.
Peter: Pumapapel na naman itong tipaklong na to. Ihagis ko siya sa puno eh. Tapos pipicturan ko. Yun! Magandang scenery yun, pwedeng ilagay sa Biology project.
Apat kasi yung rows doon sa classroom. Nandoon si Richard sa may 1st row, 2nd to the left. Malapit sa bintana. Itong si Tricia naman, pinaupo niya doon sa dulo. Kami naman ni Claire, nasa likod nung row na yun. Doon din malapit sa bintana.
Peter: Hi Tricia.
Patricia: :)
Peter: Hehe, laglag panga ko sa smile niya >.<
Richard: So kumusta ka naman?
Patricia: Okay lang naman.
Richard: Nag-aral ka na sa Soc sci?
Patricia: Medyo, pero kinakabahan pa rin ako.
Richard: Huwag kang kabahan, 10 ka nga diba last quiz. 9 nga lang ako eh.
Patricia: ^_^
Richard: At least PASADO tayo.
Peter: Sumosobra na tong insektong to ah. Pinaparinggan mo ba ako? Gusto mo bang maubos dugo mo sa katawan?
Claire: Umm Peter...
Peter: Oh?
Claire: Bakit ka nga pala absent kahapon?
Peter: Ah.. eh..
Claire: Kasama mo ba si Tricia...?
Peter: Akala ko nanay ko lang ang mag-iintriga sa akin. Hindi pa pala ako ligtas kay Tito Boy Abunda.
Peter: Sabay kami nag lunch kahapon, pero umuwi ako after nun, nag-aral ako para sa sa quiz natin ngayon. Kailangan ko kasing bumawi. 3/10 nga lang ako last quiz diba. Kaya ayun. Hindi ko na alam kung saan pumunta si Tricia pagkatapos noon.
Claire: Okay..
Peter: Phew. Ang laki kong sinungaling.
Ito na ang pinakahihintay ng lahat. Ang araw ng paglilitis. Daladala ni Sir Jerome ang test papers para sa quiz. May naririnig akong tibok ng puso. Sa akin ata yun. Oo, akin nga. Kinakabahan ako eh. Hindi ako mapakali. Pero hindi nito mapipigilan ang aking paghihiganti. Sisiguraduhin kong ma-nonosebleed si Sir kapag binasa niya sagot ko. Kailangan kong ipadama sa kanya ang bagsik ng aking paghihiganti. Babawi ako sa quiz. Roar!
Pero kahit ganon, kabado parin ako. Isa lamang akong mag-aaral. :(
Sir Jerome: I have here your test papers. The quiz consists of 2 questions about love. Madali lang ito kung nakinig kayo sa mga lessons ko. Are you ready?
Peter: ....
Pinasa na yung mga papel. Ito na. Sasagutan ko na.
Time: 8:45 a.m.
End of Quiz: 10:00 a.m.
1. Describe love in different words.
Peter: Hmm... Inaral ko to eh. Alam ko yan. Haha. Love. Hmm.
Tiningnan ko yung mga classmates ko. Napansin kong may sinusulat si Tricia. Ganoon din si Richard. Si Claire naman, nag-iisip. Pero may laman na yung papel niya.
Petrer: Ganito na lang. Alam ko hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko. Alisin na natin yung mga lesson na yan. Alisin na natin yang 30 pages na handouts. Ano ba talaga ang love? Si Tricia. Ano ba ang nararamdaman ko kapag kasama ko siya. Tama. Iyon na lang. Straight from the heart.
1. Describe love in different words.
a. Warmth
b. Togetherness
c. Tenderness
d. Bliss
e. Care
f. Celestial
g. Acceptance
h. Respect
Peter: Pwede na siguro yan. Iyan lang ang napiga ko sa utak ko. Next!
2. Why do we love?
Peter: Anak ng Palay naman bakit naman ganito yung tanong!?
Na-ulol ako eh. Gusto kong pumatay ng tao. Kung pwede ko lang saktan yung katabi ko eh. Kaya lang si Claire to kaya bawal. Si Richard na lang kaya? Hindi naman ito beauty pageant, napaka cute naman kasi nung tanong. Anyway, dahil hangad ko na isampal sa mukha ni Sir yung score ko, aalalahanin ko na lang yung mga pinag-aralan ko.
Peter: May sagot na kaya si Claire sa number 2? Masilip nga..
Sir Jerome: !!
Peter: Woi! Nakita ata ako ni Sir! Steady muna, steady.
Sir Jerome: ....
Peter: Coast is clear. Ngek. Ang labo ng sulat ni Claire. Badtrip.
The time now is 9:10 a.m.
Peter: Batman! Help!
Batman: Ano ka ba? Alalahanin mo yung mga inaral mo! Ipikit mo ang iyong mga mata. Ipapakita ko sayo yung mga inaral mo.
Pinikit ko ang mata ko. (Iniimagine ko lang siguro si Batman. Hindi ko rin alam kung paano nangyari yan.)
Peter: !!!
Batman: Kita mo na?
Peter: Oo nga no.
Sir Jerome: 20 minutes left.
Peter: Huh? Oh my god! Nakatulog ako. Tarantado si Batman ah. Ginancho niya ako. Manloloko!
Peter: Pero tama yung mga pinakita niya. Naalala ko na. Tama, ito nga yun. Game!
2. Why do we love?
Sir Jerome: Okay, time's up. Pass your papers.
Claire: Grabe, ang hirap ng test.
Peter: Oo nga eh. Buti na lang may nasagot ako.
Patricia: Peter.
Peter: Uy Tricia. Hehe.
Patricia: Lunch tayo :)
Peter: Sure.
Peter: Umm Claire, alis na kami ha.
Claire: Ok...
Peter: Niyaya ako ni Tricia! Narinig niyo yun? Wahaha. Ang saya saya!
Ayun, umalis na kami ng room. Sabay nag-lunch sina Richard, Claire, Christina at si Leslie. Hindi ko na nga masyadong nababanggit sina Christina at Leslie, wala kasi sila masyadong pinag-sasasabi. At saka, malayo sila sa akin kaya hindi ko naririnig mga pinaguusapan nila.
Patricia: Peter, ano mga sinulat mo na words sa number 1?
Peter: Bakit?
Patricia: Wala lang..
Peter: Bakit ikaw? Bigay ka nga ng word na sinulat mo.
Patricia: Peter.
Ano daw?
--------------------------------
Peter: Napa-aga ata ako. Hay. Saan kaya ako uupo? Tatabi na lang ako kay Claire.
Claire: Peter!
Peter: Uy Claire. Hehe kumusta na?
Claire: Umupo ka kaya muna. Hehe.
Peter: So, diba sabi mo groupmates tayo ni Tricia?
Claire: Si Tricia na naman..
Peter: Bakit?
Claire: Wala.
Peter: Ano na naman problema ni Claire. Mga babae talaga, ang hirap i decipher. Wow, did I say decipher? Nosebleed!
Peter: Saan ba kasi iyon?
Claire: Sa Biology, groupwork daw. Kailangan daw natin ng magagandang sceneries dito sa Pilipinas. Kailangan nating kumuha ng pictures.
Peter: Madali lang pala iyon eh. Kaya yan!
Biglang pumasok si Tricia. Syempre na excite ako. Sa mga nangyari ba naman kahapon, hay!
Richard: Tricia! Halika tabi tayo.
Patricia: Wala bang naka-upo diyan?
Richard: Wala naman, saka maganda pwesto dito para malapit sa prof. Mahangin pa.
Patricia: Okay.
Peter: Pumapapel na naman itong tipaklong na to. Ihagis ko siya sa puno eh. Tapos pipicturan ko. Yun! Magandang scenery yun, pwedeng ilagay sa Biology project.
Apat kasi yung rows doon sa classroom. Nandoon si Richard sa may 1st row, 2nd to the left. Malapit sa bintana. Itong si Tricia naman, pinaupo niya doon sa dulo. Kami naman ni Claire, nasa likod nung row na yun. Doon din malapit sa bintana.
Peter: Hi Tricia.
Patricia: :)
Peter: Hehe, laglag panga ko sa smile niya >.<
Richard: So kumusta ka naman?
Patricia: Okay lang naman.
Richard: Nag-aral ka na sa Soc sci?
Patricia: Medyo, pero kinakabahan pa rin ako.
Richard: Huwag kang kabahan, 10 ka nga diba last quiz. 9 nga lang ako eh.
Patricia: ^_^
Richard: At least PASADO tayo.
Peter: Sumosobra na tong insektong to ah. Pinaparinggan mo ba ako? Gusto mo bang maubos dugo mo sa katawan?
Claire: Umm Peter...
Peter: Oh?
Claire: Bakit ka nga pala absent kahapon?
Peter: Ah.. eh..
Claire: Kasama mo ba si Tricia...?
Peter: Akala ko nanay ko lang ang mag-iintriga sa akin. Hindi pa pala ako ligtas kay Tito Boy Abunda.
Peter: Sabay kami nag lunch kahapon, pero umuwi ako after nun, nag-aral ako para sa sa quiz natin ngayon. Kailangan ko kasing bumawi. 3/10 nga lang ako last quiz diba. Kaya ayun. Hindi ko na alam kung saan pumunta si Tricia pagkatapos noon.
Claire: Okay..
Peter: Phew. Ang laki kong sinungaling.
Ito na ang pinakahihintay ng lahat. Ang araw ng paglilitis. Daladala ni Sir Jerome ang test papers para sa quiz. May naririnig akong tibok ng puso. Sa akin ata yun. Oo, akin nga. Kinakabahan ako eh. Hindi ako mapakali. Pero hindi nito mapipigilan ang aking paghihiganti. Sisiguraduhin kong ma-nonosebleed si Sir kapag binasa niya sagot ko. Kailangan kong ipadama sa kanya ang bagsik ng aking paghihiganti. Babawi ako sa quiz. Roar!
Pero kahit ganon, kabado parin ako. Isa lamang akong mag-aaral. :(
Sir Jerome: I have here your test papers. The quiz consists of 2 questions about love. Madali lang ito kung nakinig kayo sa mga lessons ko. Are you ready?
Peter: ....
Pinasa na yung mga papel. Ito na. Sasagutan ko na.
Time: 8:45 a.m.
End of Quiz: 10:00 a.m.
1. Describe love in different words.
Peter: Hmm... Inaral ko to eh. Alam ko yan. Haha. Love. Hmm.
Tiningnan ko yung mga classmates ko. Napansin kong may sinusulat si Tricia. Ganoon din si Richard. Si Claire naman, nag-iisip. Pero may laman na yung papel niya.
Petrer: Ganito na lang. Alam ko hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko. Alisin na natin yung mga lesson na yan. Alisin na natin yang 30 pages na handouts. Ano ba talaga ang love? Si Tricia. Ano ba ang nararamdaman ko kapag kasama ko siya. Tama. Iyon na lang. Straight from the heart.
1. Describe love in different words.
a. Warmth
b. Togetherness
c. Tenderness
d. Bliss
e. Care
f. Celestial
g. Acceptance
h. Respect
Peter: Pwede na siguro yan. Iyan lang ang napiga ko sa utak ko. Next!
2. Why do we love?
Peter: Anak ng Palay naman bakit naman ganito yung tanong!?
Na-ulol ako eh. Gusto kong pumatay ng tao. Kung pwede ko lang saktan yung katabi ko eh. Kaya lang si Claire to kaya bawal. Si Richard na lang kaya? Hindi naman ito beauty pageant, napaka cute naman kasi nung tanong. Anyway, dahil hangad ko na isampal sa mukha ni Sir yung score ko, aalalahanin ko na lang yung mga pinag-aralan ko.
Peter: May sagot na kaya si Claire sa number 2? Masilip nga..
Sir Jerome: !!
Peter: Woi! Nakita ata ako ni Sir! Steady muna, steady.
Sir Jerome: ....
Peter: Coast is clear. Ngek. Ang labo ng sulat ni Claire. Badtrip.
The time now is 9:10 a.m.
Peter: Batman! Help!
Batman: Ano ka ba? Alalahanin mo yung mga inaral mo! Ipikit mo ang iyong mga mata. Ipapakita ko sayo yung mga inaral mo.
Pinikit ko ang mata ko. (Iniimagine ko lang siguro si Batman. Hindi ko rin alam kung paano nangyari yan.)
Peter: !!!
Batman: Kita mo na?
Peter: Oo nga no.
Sir Jerome: 20 minutes left.
Peter: Huh? Oh my god! Nakatulog ako. Tarantado si Batman ah. Ginancho niya ako. Manloloko!
Peter: Pero tama yung mga pinakita niya. Naalala ko na. Tama, ito nga yun. Game!
2. Why do we love?
Why do we love? It has been suggested that any account of love needs to be able to answer some such justificatory question. Although the issue of the justification of love is important on its own, it is also important for the implications it has for understanding more clearly the precise object of love: how can we make sense of the intuitions not only that we love the individuals themselves rather than their properties, but also that my beloved is not fungible—that no one could simply take her place without loss. Different theories approach these questions in different ways, but, as will become clear below, the question of justification are primary.
One way to understand the question of why we love is as asking for what the value of love is: what do we get out of it? One kind of answer, which has its roots in Aristotle, is that having loving relationships promotes.....
Hindi ko na itutuloy yung sagot ko. Baka ma-nosebleed kayo, my dear readers. Si Sir lang naman ang gusto kong sumuko sa akin. Bale, kulang pa yung papel na binigay para isulat yung sagot ko, kaya sa likod ko na lang dinugtong. Feeling ko madudumihan yung papel ko. Pagbalik sakin ng test paper, madugo na yung papel. Haha.
Sir Jerome: Okay, time's up. Pass your papers.
Claire: Grabe, ang hirap ng test.
Peter: Oo nga eh. Buti na lang may nasagot ako.
Patricia: Peter.
Peter: Uy Tricia. Hehe.
Patricia: Lunch tayo :)
Peter: Sure.
Peter: Umm Claire, alis na kami ha.
Claire: Ok...
Peter: Niyaya ako ni Tricia! Narinig niyo yun? Wahaha. Ang saya saya!
Ayun, umalis na kami ng room. Sabay nag-lunch sina Richard, Claire, Christina at si Leslie. Hindi ko na nga masyadong nababanggit sina Christina at Leslie, wala kasi sila masyadong pinag-sasasabi. At saka, malayo sila sa akin kaya hindi ko naririnig mga pinaguusapan nila.
Patricia: Peter, ano mga sinulat mo na words sa number 1?
Peter: Bakit?
Patricia: Wala lang..
Peter: Bakit ikaw? Bigay ka nga ng word na sinulat mo.
Patricia: Peter.
Ano daw?
--------------------------------
Monday, September 24, 2007
Scene 12: Siopao
Umuwi na ako sa bahay. Iniisip ko pa rin ang mga nangyari kanina. Kilig sobra! Sana nga, hindi na siya pinayagang umalis sa clinic eh. At kung mangyari man yun, hindi na rin ako aalis doon. Seryoso gagawin ko yun.
Peter: Hayyy! Tricia! Ano ba itong ginawa mo sakin? Bakit ako nagkakaganito sa'yo! Hindi na naman uso ang gayuma ah? Wahhh!!
Tunk tunk! (polyphonic tone ulit yan)
Peter: Uy may nagtext. Naks. Sino kaya ito? Hmm si Tricia kaya? Yahoo! Pero hindi, feeling ko si Paolo. Ashtray ka Paolo kapag ikaw ang nagtext. Babalatan kita ng buhay! Grroooaaarr!!
1 Message Received
Patricia: [thx kanina ha. :)]
Peter: Hehe, namumula na naman ako. Ano na naman kaya ang pwede i-reply? Hmm, ayoko ng pumalpak!
Peter: [wla un noh, hehe. sorry nga pla. hindi na ulit kita dadalhin sa gnung lugar..]
Patricia: [ngee, sge na nga, wg na nting isipin ito. hehe. ^_^]
Tunk Tunk!
Paolo: [GuD EvEninz mAh fweind? how r u? wAtz ur uLam toNayT?]
Peter: Anak naman ng tokwa, nag text pa tong hayop na to. Garapata ka talaga ng buhay ko.
Tinuloy ko ang pagtext kay Tricia.
Peter: [uu nga, hmm, nu gwa mo ngayon?]
Patricia: [well, e2 nag aaral me pra sa soc sci quiz. kaw? nkapag aral na ba u?]
Peter: Sharingan! Babawi ako sa soc sci. May quiz nga pala. Buti na lang.
Peter: [uu nmn, nkpagaral na me. cge mag-aral na u, nyt!]
Patricia: [cge peter, nyt din. ^_<]
Peter: Hehe solve solve! Kailangan ko nang mag-aral. Baka kasi isipin ni Tricia, hindi ako nag-aaral.
Mommy: Oh Pete? Bakit ka nakangiti habang nag-tetext? Ikaw ha, chicks yan noh?
Peter: Anong chicks, may nag-forward kasi ng Inday Joke. Syempre mas okay na tumawa ako kesa umiyak. Mommy: Ganon? Tingin nga?
Peter: Mag-aaral pa ako, next time.
Mommy: Pete, sabihin mo sakin pag-may natitipuhan ka na, malay mo matulungan kita :)
Peter: Wala naman talaga eh, sasabihin ko na lang kapag meron. Huwag ka nang makulit.
Mommy: Binata na siya. :D
Peter: Hmph.
Pumasok na lang ako sa kwarto bago ako tuluyang ihawin ng nanay ko sa intriga. Ganoon siya eh, lagi niya akong tinutukso kapag may involve na babae sa buhay ko. Well, ang galing talaga ni mommy. Nararamdaman niya kung may nagugustuhan akong girl o wala. Nanay ko nga talaga siya.
Todo aral ako para sa exam. Love ang topic. Oo, hindi pa tapos yang lintik na love na yan. Minsan nga, gusto ko ng ma lechon yang si Sir Jerome eh, hindi parin kasi lumalamig ang dugo ko dahil sa binigay niyang 3/10 na grade.
Pero anong magagawa ko, biktima lang ako gaya ng mga nasalanta. Walang may gusto noon.
11:12 p.m.
Groggy na ako. Hindi parin ako tumitigil sa pag-babasa ng hand-outs tungkol sa love. 30 pages kasi ito eh, pang 10th page pa lang ako. Bullcrap. Antok na antok na ako. Nakangiti pa sakin yung unan ko. May unan kasi ako na ang design ay nakangiti, tapos parang nagyayaya na siyang matulog. Ito yung eksaktong eksena ng mga oras na yun. Take note, groggy ako.
Peter: Love is about the ...............
Unan: Peeeeteerrr.
Yung tono na pataas tapos bababa. Hirap explain. Parang Hide and seek o taguan. Yung ganon. Parang "I can seeeee youuuu". Na imagine mo na? Kung hindi, pakamatay ka na lang.
Peter: Heh! Tumahimik ka, nag-aaral ako. Babawi ako sa bagsak kong quiz.
Unan: Peeeeteerrr. Yakapin mo na ako. Tulog na taaaayooooo.
Peter: O tukso! Layuan mo ako! According to Professor .... Love is.... In fact, he stated that ......
Patricia: Peter. Tulog na tayo.
Peter: Wahh, hindi ikaw si Tricia! Hindi mo ako malilinlang!
Naaalala niyo ba yung eksena sa buhay ko noon kung saan nagyayabang ako tungkol sa pride ko? Yung nakalimutan ko yung ballpen ko at sinabi sa sarili na hindi ako hihiram?
Eh naaalala niyo rin ba yung panahon na pinipilit ako ni Tricia na ipakita sa kanya ang quiz paper ko na bagay sa basurahan?
Ganoon ang nangyari. As usual, natalo ako. Sumuko ako sa sarili ko at ginawa ang mga bagay na hindi ko naman dapat ginawa.
Bigo.
Nakita ko na lang ang sarili ko na nakalatay sa kama. Yakap yakap ko yung unan na yun. Malambot, mabango. Malamig ang panahon pero dahil sa unan na yun at sa kumot, naging warm yung pakiramdam. Ang sarap. Iniimagine ko na lang na si Tricia yun, syempre para sweet dreams.
Tungkol sa binabasa ko, hanggang 10th page lang talaga ako. Bahala na.
Mommy: Anak, 6:00 am na.
Peter: Umm, 4 minutes and 22 seconds pa. (Gasgas na kasi yung 5 minutes. Medyo groggy yung boses ko nyan)
Mommy: Hmm. Mala-late ka na, bangon na!
Peter: Urk! Mmmmm.
Mommy: Hmm...
Peter:....
Mommy: cge peter, nyt din. ^_<. Patricia Coronel pala ha.
Peter: !!!
Mommy: Chicks!
Peter: Akin na yung phone ko! Bakit mo naman pinakealaman?
Mommy: Sabi na eh, edi gising ka na. Maghilamos ka na at kumain bago ka pa ma late.
Peter: ....
Mommy: Maganda ba yang Patricia na yan? Hingi naman ng picture!
Peter: Pambihirang nanay to. Pakealamera! Wala na. Dahil dito, ikakalat niya ito kay daddy. Tapos kakalat na sa buong subdivision namin. Ayoko na!
Iyan ang hirap sa aking inay. Kapag may nalaman tungkol sa akin, ikakalat niya yan sa buong barrio. Seryoso, hindi pa siya nabibigo sa ganoong gawain. Hindi ko alam, kaya minsan ayokong magsabi sa nanay ko ng mga ganyang bagay. Delekado. Feeling ko tuloy iintrigahin ako ni Tito Boy mamaya sa show niya. Tangerine!
Pumasok na ako sa school. Noong nasa Katipunan na ako, may napansin akong tao. Rugged siya. Madumi at gulagulanit ang damit. Hindi ko alam kung ano dapat kong gawin. Nagmamadali kasi ako, baka ma-late.
Peter: ....
Rugged Man: Ibili mo naman ako ng siopao. Gutom na gutom na talaga ako.
Peter:...
Peter: Wahh, please, huwag ngayon, nagmamadali ako. Ayokong tingnan ako ng mga tao, please layo ka na.
Hinihila nung Rugged Man yung shirt ko.
Rugged Man: Sige na po, tatlong araw na akong hindi kumakain. Siopao lang po.
Ang sama ko. Hindi pa ako nahabag. Binigyan ko siya ng piso at tumuloy ako sa paglalakad. Nagulat ako nang biglang may sumulpot sa harapan ko. May isang cameraman at isang lalake na naka damit ng Noypi*. Yung show sa ABS CBN kung saan tinetest nila yung mga Pilipino.
Noypi Staff: So ano po ba ang feeling na lapitan ka ng isang taong gutom.
Peter: Ahh, mamaya na lang po. Nagmamadali po ako. Baka ma-late ako.
Noypi Staff: Saang paaralan ka po ba nag-aaral?
Peter: Err, ano ba dapat kong sabihin. Nakakahiya ata ginawa ko. Tutal hindi ko naman suot ang ID ko, at nasa Katipunan naman ako. Ito na lang.
Peter: Ateneow.
Tuloy tuloy ako sa pag-lalakad. Hindi ko alam kung tama ba yung sinabi ko. Ayokong masiraan ang pangalan ng paaralan ko dahil sa akin. Haha. Nandamay pa ako ng school. Anyway, feeling ko makakarma ako sa ginawa ko. Ang sama ko kasi eh.
Bahala na ung Noypi dun. Kapag pinakita ako sa TV, ipapa-assassinate ko yung gumawa ng segment na yun. Puputulputulin ko yung katawan niya, ilalagay sa maleta at papa-agusin sa Ganges River.
Tulad ng dati, na pressure lang ako.
Kinakabahan ako dahil exam na namin sa Social Science. Bahala na si Batman. Kaya naman siya ginawa para doon eh. Sa mga taong mahilig umasa.
Peter: Nasaan na kaya si Tricia? Hmm. Quiz. 10/10 na to. Nagsunog ako ng kilay para dito. Bahala na.
Peter: Hayyy! Tricia! Ano ba itong ginawa mo sakin? Bakit ako nagkakaganito sa'yo! Hindi na naman uso ang gayuma ah? Wahhh!!
Tunk tunk! (polyphonic tone ulit yan)
Peter: Uy may nagtext. Naks. Sino kaya ito? Hmm si Tricia kaya? Yahoo! Pero hindi, feeling ko si Paolo. Ashtray ka Paolo kapag ikaw ang nagtext. Babalatan kita ng buhay! Grroooaaarr!!
1 Message Received
Patricia: [thx kanina ha. :)]
Peter: Hehe, namumula na naman ako. Ano na naman kaya ang pwede i-reply? Hmm, ayoko ng pumalpak!
Peter: [wla un noh, hehe. sorry nga pla. hindi na ulit kita dadalhin sa gnung lugar..]
Patricia: [ngee, sge na nga, wg na nting isipin ito. hehe. ^_^]
Tunk Tunk!
Paolo: [GuD EvEninz mAh fweind? how r u? wAtz ur uLam toNayT?]
Peter: Anak naman ng tokwa, nag text pa tong hayop na to. Garapata ka talaga ng buhay ko.
Tinuloy ko ang pagtext kay Tricia.
Peter: [uu nga, hmm, nu gwa mo ngayon?]
Patricia: [well, e2 nag aaral me pra sa soc sci quiz. kaw? nkapag aral na ba u?]
Peter: Sharingan! Babawi ako sa soc sci. May quiz nga pala. Buti na lang.
Peter: [uu nmn, nkpagaral na me. cge mag-aral na u, nyt!]
Patricia: [cge peter, nyt din. ^_<]
Peter: Hehe solve solve! Kailangan ko nang mag-aral. Baka kasi isipin ni Tricia, hindi ako nag-aaral.
Mommy: Oh Pete? Bakit ka nakangiti habang nag-tetext? Ikaw ha, chicks yan noh?
Peter: Anong chicks, may nag-forward kasi ng Inday Joke. Syempre mas okay na tumawa ako kesa umiyak. Mommy: Ganon? Tingin nga?
Peter: Mag-aaral pa ako, next time.
Mommy: Pete, sabihin mo sakin pag-may natitipuhan ka na, malay mo matulungan kita :)
Peter: Wala naman talaga eh, sasabihin ko na lang kapag meron. Huwag ka nang makulit.
Mommy: Binata na siya. :D
Peter: Hmph.
Pumasok na lang ako sa kwarto bago ako tuluyang ihawin ng nanay ko sa intriga. Ganoon siya eh, lagi niya akong tinutukso kapag may involve na babae sa buhay ko. Well, ang galing talaga ni mommy. Nararamdaman niya kung may nagugustuhan akong girl o wala. Nanay ko nga talaga siya.
Todo aral ako para sa exam. Love ang topic. Oo, hindi pa tapos yang lintik na love na yan. Minsan nga, gusto ko ng ma lechon yang si Sir Jerome eh, hindi parin kasi lumalamig ang dugo ko dahil sa binigay niyang 3/10 na grade.
Pero anong magagawa ko, biktima lang ako gaya ng mga nasalanta. Walang may gusto noon.
11:12 p.m.
Groggy na ako. Hindi parin ako tumitigil sa pag-babasa ng hand-outs tungkol sa love. 30 pages kasi ito eh, pang 10th page pa lang ako. Bullcrap. Antok na antok na ako. Nakangiti pa sakin yung unan ko. May unan kasi ako na ang design ay nakangiti, tapos parang nagyayaya na siyang matulog. Ito yung eksaktong eksena ng mga oras na yun. Take note, groggy ako.
Peter: Love is about the ...............
Unan: Peeeeteerrr.
Yung tono na pataas tapos bababa. Hirap explain. Parang Hide and seek o taguan. Yung ganon. Parang "I can seeeee youuuu". Na imagine mo na? Kung hindi, pakamatay ka na lang.
Peter: Heh! Tumahimik ka, nag-aaral ako. Babawi ako sa bagsak kong quiz.
Unan: Peeeeteerrr. Yakapin mo na ako. Tulog na taaaayooooo.
Peter: O tukso! Layuan mo ako! According to Professor .... Love is.... In fact, he stated that ......
Patricia: Peter. Tulog na tayo.
Peter: Wahh, hindi ikaw si Tricia! Hindi mo ako malilinlang!
Naaalala niyo ba yung eksena sa buhay ko noon kung saan nagyayabang ako tungkol sa pride ko? Yung nakalimutan ko yung ballpen ko at sinabi sa sarili na hindi ako hihiram?
Eh naaalala niyo rin ba yung panahon na pinipilit ako ni Tricia na ipakita sa kanya ang quiz paper ko na bagay sa basurahan?
Ganoon ang nangyari. As usual, natalo ako. Sumuko ako sa sarili ko at ginawa ang mga bagay na hindi ko naman dapat ginawa.
Bigo.
Nakita ko na lang ang sarili ko na nakalatay sa kama. Yakap yakap ko yung unan na yun. Malambot, mabango. Malamig ang panahon pero dahil sa unan na yun at sa kumot, naging warm yung pakiramdam. Ang sarap. Iniimagine ko na lang na si Tricia yun, syempre para sweet dreams.
Tungkol sa binabasa ko, hanggang 10th page lang talaga ako. Bahala na.
Mommy: Anak, 6:00 am na.
Peter: Umm, 4 minutes and 22 seconds pa. (Gasgas na kasi yung 5 minutes. Medyo groggy yung boses ko nyan)
Mommy: Hmm. Mala-late ka na, bangon na!
Peter: Urk! Mmmmm.
Mommy: Hmm...
Peter:....
Mommy: cge peter, nyt din. ^_<. Patricia Coronel pala ha.
Peter: !!!
Mommy: Chicks!
Peter: Akin na yung phone ko! Bakit mo naman pinakealaman?
Mommy: Sabi na eh, edi gising ka na. Maghilamos ka na at kumain bago ka pa ma late.
Peter: ....
Mommy: Maganda ba yang Patricia na yan? Hingi naman ng picture!
Peter: Pambihirang nanay to. Pakealamera! Wala na. Dahil dito, ikakalat niya ito kay daddy. Tapos kakalat na sa buong subdivision namin. Ayoko na!
Iyan ang hirap sa aking inay. Kapag may nalaman tungkol sa akin, ikakalat niya yan sa buong barrio. Seryoso, hindi pa siya nabibigo sa ganoong gawain. Hindi ko alam, kaya minsan ayokong magsabi sa nanay ko ng mga ganyang bagay. Delekado. Feeling ko tuloy iintrigahin ako ni Tito Boy mamaya sa show niya. Tangerine!
Pumasok na ako sa school. Noong nasa Katipunan na ako, may napansin akong tao. Rugged siya. Madumi at gulagulanit ang damit. Hindi ko alam kung ano dapat kong gawin. Nagmamadali kasi ako, baka ma-late.
Peter: ....
Rugged Man: Ibili mo naman ako ng siopao. Gutom na gutom na talaga ako.
Peter:...
Peter: Wahh, please, huwag ngayon, nagmamadali ako. Ayokong tingnan ako ng mga tao, please layo ka na.
Hinihila nung Rugged Man yung shirt ko.
Rugged Man: Sige na po, tatlong araw na akong hindi kumakain. Siopao lang po.
Ang sama ko. Hindi pa ako nahabag. Binigyan ko siya ng piso at tumuloy ako sa paglalakad. Nagulat ako nang biglang may sumulpot sa harapan ko. May isang cameraman at isang lalake na naka damit ng Noypi*. Yung show sa ABS CBN kung saan tinetest nila yung mga Pilipino.
Noypi Staff: So ano po ba ang feeling na lapitan ka ng isang taong gutom.
Peter: Ahh, mamaya na lang po. Nagmamadali po ako. Baka ma-late ako.
Noypi Staff: Saang paaralan ka po ba nag-aaral?
Peter: Err, ano ba dapat kong sabihin. Nakakahiya ata ginawa ko. Tutal hindi ko naman suot ang ID ko, at nasa Katipunan naman ako. Ito na lang.
Peter: Ateneow.
Tuloy tuloy ako sa pag-lalakad. Hindi ko alam kung tama ba yung sinabi ko. Ayokong masiraan ang pangalan ng paaralan ko dahil sa akin. Haha. Nandamay pa ako ng school. Anyway, feeling ko makakarma ako sa ginawa ko. Ang sama ko kasi eh.
Bahala na ung Noypi dun. Kapag pinakita ako sa TV, ipapa-assassinate ko yung gumawa ng segment na yun. Puputulputulin ko yung katawan niya, ilalagay sa maleta at papa-agusin sa Ganges River.
Tulad ng dati, na pressure lang ako.
Kinakabahan ako dahil exam na namin sa Social Science. Bahala na si Batman. Kaya naman siya ginawa para doon eh. Sa mga taong mahilig umasa.
Peter: Nasaan na kaya si Tricia? Hmm. Quiz. 10/10 na to. Nagsunog ako ng kilay para dito. Bahala na.
Saturday, September 15, 2007
Scene 11: Rabbit
Excited?
Relax, ito na yung mga sumunod na nangyari..
Peter: Game, ito na.
Peter: Umm Tricia..
Patricia: ....
Peter:....
Patricia: Aray! Ang hapdi!
Peter: Ano? Bakit?
Tiningnan ni Tricia ang binti niya. Puno ito ng pantal. Higad! Nahigad si Tricia. Kahit naka pantalon siya ng mga oras na iyon, pulang pula parin ang kanyang kaliwang binti dahil sa higad.
Patricia: Ang kati. Ahh!
Peter: Huwag mong kamutin, halika, dadalhin kita sa clinic.
Kabado ako. Alam ko higad lang yun pero, nanganib si Tricia. Ayoko siyang masaktan at mangati. Baka mahawa ako ng kati niya eh, ayoko nga. Pero seryoso, ayokong makita si Tricia na nasasaktan.
Inalalayan ko siya papunta sa kalsada upang mag-abang ng jeep.
Nakasakay naman kami sa jeep at hindi pa naman ako nahahawa.
Peter: Mali. Maling-mali ang ginawa ko. Shit. Hindi naman to kasama sa plano.
Peter: Ayos ka lang ba Tricia?
Patricia: Ang kati at ang hapdi..
Kita ko sa mga mata niya ang hirap. Alam ko ang pakiramdam nun dahil nangyari na sakin yun. Kaya lang mukhang mas malala yung sa kanya. Baka siguro mas delekado yung higad na dumapo sa kanya. Ito naman kasing higad na to, manchachancing na lang, sa ka love team ko pa. Naawa ako kay Tricia.
Nakarating na kami sa Clinic. Sinugod ko siya sa emergency room. Hindi ko naman siya buhat-buhat, pero naka-akbay ako sa kanya kasi parang nahirapan siya maglakad. At huwag niyong isipin na kagaya ako ng higad na nanchachancing. Hindi ako ganoon. Sa isip lang siguro.
Nilapitan na siya ng nurse. Medyo lumayo ako ng konti para hindi ko makita yung ginagawa nila. Pero naririnig ko pa rin ang usapan nila.
Nurse: Ano ba ang nangyari dito iha?
Patricia: Na dapuan po ata ako ng higad. Ang kati at ang hapdi po.
Peter: Kasalanan ko to eh. Hindi ko na dapat siya dinala doon.
Nurse: O sige ha, gagamutin na natin yan. Huwag kasi kayong pumunta sa mga mapupunong lugar, maraming higad dun. Lalo na dito sa UP, kakaiba ang mga higad dito.
Babae: Nurse! Tulong! Emergency!
Nurse: Diyan na ko! Iha, palinis mo na lang sa kasama mo yung binti mo. May emergency daw kasi doon sa kabilang ward.
Patricia: Sige po.
Peter: Ako?
Patricia: Peter, palinis naman nung binti ko.
Tinaas niya yung pantalon niya sa kaliwang binti.
Peter: Wow legs! Wahh!! Hindi ko dapat makita yan. Masama yan!
Bigla kong tinakpan yung dalawang mata ko. Baka kasi isipin niyo at ni Tricia, masama akong tao.
Patricia: Pete talaga oh, hindi mo malilinis yan kung nasa mata mo yung kamay mo. Hihi. :)
Peter: ...
Patricia: Ito na yung alcohol. Sabi nung nurse ikaw daw yung maglinis.
Wala akong nagawa. Ginawa ko na ang dapat kong gawin. Binuhusan ko ng alcohol yung binti ni Tricia. Dapat daw kasi iniiscrub yung mga pantal na gawa ng higad. Aaminin ko, kinikilig ako noong ginagawa ko yun. Syempre naman. Pero sa kabila noon, nagsisisi parin ako na dinala ko siya sa lagoon.
Peter: Sorry Tricia. Sorry talaga.
Patricia: Hindi mo naman kasalanan yun. Ako nga ang dapat mag sorry.
Peter: Bakit? Ako nga ang dahilan kung bakit ka nandito.
Patricia: Hindi mo tuloy nagawa yung ipapakita mo dapat sakin. Ano ba kasi yun?
Peter:...
Patricia: Peter..
Peter: ...
Peter: Siguro nga, si God ang may gawa nun. Hindi pa siguro ito ang tamang oras para gawin yung pinaplano ko. Ito siguro yung sign na nagsasabing hindi pa ito ang tamang oras. Tricia, huwag mo na akong pilitin. Please.
Patricia: Peter, ano kasi yun. Please.
Tuloy parin ang pag banlaw ko sa binti ni Tricia.
Peter: Ano ba dapat kong sabihin para matigil na to.
Patricia: Peter..
Peter: Wahh! Makakatanggi ba naman ako sa napaka simple niyang mukha? Sa anghel niyang katangian? Alam ko na. Ito na lang.
Peter: Alam mo na ba ang alamat ng rabbit?
Patricia: Huh?
Nakuha ko lang ito sa kaklase ko noong high school. Mark Anthony ata pangalan nun (Kapangalan nung naging kapartner ni Tricia sa Bio). Kung alam niyo na ang alamat ng rabbit, malamang alam niyo ang kahahantungan nito. Pero sa mga taong kanina lang umaga ipinanganak, ito, itutuloy ko na.
Peter: Sa isang kagubatan kasi, sumulpot yung rabbit. Walang may alam kung anong klaseng hayop siya kasi kakalabas nga lang niya eh.
Patricia: Then?
Peter: Naglakbay yung rabbit. Nakakita siya ng elephant. Ngayon, nakita ng elephant yung rabbit. Eh naughty yung rabbit. Ito ang nangyari.
Elephant: Ikaw na may puting balahibo. Anong hayop ka?
Peter: At dahil loko-loko yung rabbit.
Rabbit: Kiss muna!
Patricia: Ganon? Sobra naman yun.
SMACK!
Peter: Edi kiniss na ng elephant yung rabbit. Sabi nung rabbit sa elephant na rabbit siya. Tapos, nakakita naman siya ng squirrel. Nagtaka din yung squirrel kasi bagong hayop daw yun.
Squirrel: Uy, anong klaseng hayop ka?
Rabbit: Kiss muna!
Peter: Kasi nga, naughty yung rabbit na yun.
SMACK!!
Peter: Sabi ngayon ng rabbit dun sa squirrel na rabbit siya. Tapos lakbay ulit siya.
Patricia: Tapos?
Peter: Nakakita naman siya ng binuryak.
Patricia: Ano yung binuryak?
Peter: ....
Patricia: .... ?
Peter: Kiss muna! :p
Patricia: Ahhh! Loko-loko ka ha. Hahahaha.
Peter: Hehe.
Patricia: Sa lagoon mo pa ako dinala, nahiya ka pa na marinig ka ng ibang tao pag ikinwento mo yan. Ikaw talaga.
Peter: Kasi naman eh.
Peter: Amf, ang rabbit ko naman. Nahiya ako dun ah. Buti na lang mababaw tong ka love team ko. Hayy. Buti naman. Buti na lang inisip ni Tricia na yun ang sasabihin ko sa kanya sa lagoon.
Peter: Pero, alam ko namang hindi bobo si Tricia. Malamang, iniisip pa rin niya kung ano ba yung dapat kong gawin sa lagoon. Bahala na.
Pulang pula ang mukha ni Tricia noong mga oras na yun. Ang ganda niya. At mas maganda siya kapag tumatawa. Ewan ko ba. Masaya ako dahil kahit papaano napasaya ko siya. Kahit sa mga simpleng kalokohan ko, napatawa ko siya.
Kung tatanungin niyo kung pano siya tumawa, define HALAKHAK. Biro lang, pero yung tawa niya parang hirap na hirap siyang huminga. Tapos magiging pula yung mukha niya. Kamatis. Akala ko nga mahinhin siya tumawa kasi mahinhin siya. Nagkamali ako. Mahirap palang bigyan ito ng sobrang nakakatawang hirit, baka mamatay sa kakatawa. Pero kahit ganoon, anghel parin siya.
Natapos ko na yung kwento ng rabbit, pero hindi parin ako tapos sa pagbanlaw at pag scrub ng left leg ni Tricia.
Patricia: Peter.
Peter: O?
Patricia: Okay na siguro yan. Salamat.
Peter: Ah. Sige, wala yun. Kasalanan ko rin naman kasi ito.
Peter: Sorry talaga Tricia. Babawi ako sayo. Babawi ako.
Nurse: Ms. Patricia Coronel diba? Dahil kakaibang higad ang nakadapo sayo, kailangan mo munang magstay dito sa clinic para mabigyan ng proper treatment. So kung may klase ka, ipapa excuse na lang namin.
Patricia: So Pete, iwan mo na ako dito. Baka ma late ka pa sa last subject natin.
Peter: Ano ka ba, sasamahan kita dito.
Patricia: Huwag na. Okay lang ako.
Peter: Hindi, sasamahan kita hanggang pwede ka ng lumabas ng clinic.
Hinawakan ni Tricia yung left hand ko na nakapatong sa kama. Ang init ng kamay niya at malambot. Nakangiti pa siya noong mga oras na yun.
Patricia: Salamat. :)
Peter: :)
Nagbago na ang nararamdaman ko para sa amin ni Tricia. Pakiramdam ko, magaan na ang loob sakin ni Tricia. Sinamahan ko siya habang ginagamot siya nung nurse.
Hindi parin naghihiwalay ang mga kamay namin. Kapag mahapdi ang gamot na nilalagay nung nurse, napapahigpit yung kapit niya sa kamay ko. Iniisip ko, sana ako na lang ang nasasaktan. Sana ako na lang yung nagdurusa. Wala naman siyang kasalanan.
After 1 hour of treatment and rest.
Peter: Kumusta na yang binti mo?
Patricia: Okay na siguro to, hindi na masyadong makati. :)
Peter: :)
Peter: Ngumiti ka na naman. Sana ganyan ka lagi. Gumagaan ang loob ko kapag nakikita kitang nakangiti.
Patricia: Sige, pwede na daw kasi akong umuwi. Alis na ako. Salamat talaga sa pagsama mo sakin. Nag-absent ka pa tuloy.
Peter: Huwag mong isipin yun. Pagalingin mo yan ha.
Patricia: Salamat ulit. Bye.
Sinamahan at inalalayan ko siya hanggang sa sakayan. Hinintay ko siyang makasakay bago ako tuluyang umuwi.
Peter: Tricia. Naguguluhan parin ako. Hindi ko alam kung bakit noon pa lang, ganito na ang pakiramdam ko. Destiny ba talaga na maging magblockmate tayo? Destiny rin ba na nagkasama tayo kanina? Gusto kong makasiguro sa nararamdaman ko at sa mga nangyayari. Kapag dumating ang panahon na yon, wala na akong sasayanging oras.
1 Message Received
Claire: [Bkt wla kau ni tricia kanina? may grp wrk tau. taung tatlo ni tricia grpmtes...]
Peter: [may ngyre ksi eh. bkas ko nlng kwnto.]
Claire: [okie, bkas ko nlng dn sbihin ung sa grp.. sana walang msamang ngyare sau.. :( ]
Peter: [dnt wrry claire, im fine. at sana ikaw din..]
Peter: Bahala na bukas, sana harapin ko ang umagang kay ganda.
Now Playing: Umagang kay Ganda
At dahil yan ang nagplaplay na kanta sa utak ko...
Peter:
Basta't tayo'y, magkasama (si Tricia)
Laging mayro'ng umagang kay ganda
Pagsikat ng araw
May dalang liwanag
Sa ating pangarap, ooh...
Haharapin natin.
Huwag niyo ng piliting imaginin yung boses ko. Sa isip ko lang yan. Okay? Pero kung curious talaga kayo sa boses ko, ito. Kaboses ko daw si Christian Bautista. Walang halong biro yan. Sila ang nagsabi nun, hindi ako.
Relax, ito na yung mga sumunod na nangyari..
Peter: Game, ito na.
Peter: Umm Tricia..
Patricia: ....
Peter:....
Patricia: Aray! Ang hapdi!
Peter: Ano? Bakit?
Tiningnan ni Tricia ang binti niya. Puno ito ng pantal. Higad! Nahigad si Tricia. Kahit naka pantalon siya ng mga oras na iyon, pulang pula parin ang kanyang kaliwang binti dahil sa higad.
Patricia: Ang kati. Ahh!
Peter: Huwag mong kamutin, halika, dadalhin kita sa clinic.
Kabado ako. Alam ko higad lang yun pero, nanganib si Tricia. Ayoko siyang masaktan at mangati. Baka mahawa ako ng kati niya eh, ayoko nga. Pero seryoso, ayokong makita si Tricia na nasasaktan.
Inalalayan ko siya papunta sa kalsada upang mag-abang ng jeep.
Nakasakay naman kami sa jeep at hindi pa naman ako nahahawa.
Peter: Mali. Maling-mali ang ginawa ko. Shit. Hindi naman to kasama sa plano.
Peter: Ayos ka lang ba Tricia?
Patricia: Ang kati at ang hapdi..
Kita ko sa mga mata niya ang hirap. Alam ko ang pakiramdam nun dahil nangyari na sakin yun. Kaya lang mukhang mas malala yung sa kanya. Baka siguro mas delekado yung higad na dumapo sa kanya. Ito naman kasing higad na to, manchachancing na lang, sa ka love team ko pa. Naawa ako kay Tricia.
Nakarating na kami sa Clinic. Sinugod ko siya sa emergency room. Hindi ko naman siya buhat-buhat, pero naka-akbay ako sa kanya kasi parang nahirapan siya maglakad. At huwag niyong isipin na kagaya ako ng higad na nanchachancing. Hindi ako ganoon. Sa isip lang siguro.
Nilapitan na siya ng nurse. Medyo lumayo ako ng konti para hindi ko makita yung ginagawa nila. Pero naririnig ko pa rin ang usapan nila.
Nurse: Ano ba ang nangyari dito iha?
Patricia: Na dapuan po ata ako ng higad. Ang kati at ang hapdi po.
Peter: Kasalanan ko to eh. Hindi ko na dapat siya dinala doon.
Nurse: O sige ha, gagamutin na natin yan. Huwag kasi kayong pumunta sa mga mapupunong lugar, maraming higad dun. Lalo na dito sa UP, kakaiba ang mga higad dito.
Babae: Nurse! Tulong! Emergency!
Nurse: Diyan na ko! Iha, palinis mo na lang sa kasama mo yung binti mo. May emergency daw kasi doon sa kabilang ward.
Patricia: Sige po.
Peter: Ako?
Patricia: Peter, palinis naman nung binti ko.
Tinaas niya yung pantalon niya sa kaliwang binti.
Peter: Wow legs! Wahh!! Hindi ko dapat makita yan. Masama yan!
Bigla kong tinakpan yung dalawang mata ko. Baka kasi isipin niyo at ni Tricia, masama akong tao.
Patricia: Pete talaga oh, hindi mo malilinis yan kung nasa mata mo yung kamay mo. Hihi. :)
Peter: ...
Patricia: Ito na yung alcohol. Sabi nung nurse ikaw daw yung maglinis.
Wala akong nagawa. Ginawa ko na ang dapat kong gawin. Binuhusan ko ng alcohol yung binti ni Tricia. Dapat daw kasi iniiscrub yung mga pantal na gawa ng higad. Aaminin ko, kinikilig ako noong ginagawa ko yun. Syempre naman. Pero sa kabila noon, nagsisisi parin ako na dinala ko siya sa lagoon.
Peter: Sorry Tricia. Sorry talaga.
Patricia: Hindi mo naman kasalanan yun. Ako nga ang dapat mag sorry.
Peter: Bakit? Ako nga ang dahilan kung bakit ka nandito.
Patricia: Hindi mo tuloy nagawa yung ipapakita mo dapat sakin. Ano ba kasi yun?
Peter:...
Patricia: Peter..
Peter: ...
Peter: Siguro nga, si God ang may gawa nun. Hindi pa siguro ito ang tamang oras para gawin yung pinaplano ko. Ito siguro yung sign na nagsasabing hindi pa ito ang tamang oras. Tricia, huwag mo na akong pilitin. Please.
Patricia: Peter, ano kasi yun. Please.
Tuloy parin ang pag banlaw ko sa binti ni Tricia.
Peter: Ano ba dapat kong sabihin para matigil na to.
Patricia: Peter..
Peter: Wahh! Makakatanggi ba naman ako sa napaka simple niyang mukha? Sa anghel niyang katangian? Alam ko na. Ito na lang.
Peter: Alam mo na ba ang alamat ng rabbit?
Patricia: Huh?
Nakuha ko lang ito sa kaklase ko noong high school. Mark Anthony ata pangalan nun (Kapangalan nung naging kapartner ni Tricia sa Bio). Kung alam niyo na ang alamat ng rabbit, malamang alam niyo ang kahahantungan nito. Pero sa mga taong kanina lang umaga ipinanganak, ito, itutuloy ko na.
Peter: Sa isang kagubatan kasi, sumulpot yung rabbit. Walang may alam kung anong klaseng hayop siya kasi kakalabas nga lang niya eh.
Patricia: Then?
Peter: Naglakbay yung rabbit. Nakakita siya ng elephant. Ngayon, nakita ng elephant yung rabbit. Eh naughty yung rabbit. Ito ang nangyari.
Elephant: Ikaw na may puting balahibo. Anong hayop ka?
Peter: At dahil loko-loko yung rabbit.
Rabbit: Kiss muna!
Patricia: Ganon? Sobra naman yun.
SMACK!
Peter: Edi kiniss na ng elephant yung rabbit. Sabi nung rabbit sa elephant na rabbit siya. Tapos, nakakita naman siya ng squirrel. Nagtaka din yung squirrel kasi bagong hayop daw yun.
Squirrel: Uy, anong klaseng hayop ka?
Rabbit: Kiss muna!
Peter: Kasi nga, naughty yung rabbit na yun.
SMACK!!
Peter: Sabi ngayon ng rabbit dun sa squirrel na rabbit siya. Tapos lakbay ulit siya.
Patricia: Tapos?
Peter: Nakakita naman siya ng binuryak.
Patricia: Ano yung binuryak?
Peter: ....
Patricia: .... ?
Peter: Kiss muna! :p
Patricia: Ahhh! Loko-loko ka ha. Hahahaha.
Peter: Hehe.
Patricia: Sa lagoon mo pa ako dinala, nahiya ka pa na marinig ka ng ibang tao pag ikinwento mo yan. Ikaw talaga.
Peter: Kasi naman eh.
Peter: Amf, ang rabbit ko naman. Nahiya ako dun ah. Buti na lang mababaw tong ka love team ko. Hayy. Buti naman. Buti na lang inisip ni Tricia na yun ang sasabihin ko sa kanya sa lagoon.
Peter: Pero, alam ko namang hindi bobo si Tricia. Malamang, iniisip pa rin niya kung ano ba yung dapat kong gawin sa lagoon. Bahala na.
Pulang pula ang mukha ni Tricia noong mga oras na yun. Ang ganda niya. At mas maganda siya kapag tumatawa. Ewan ko ba. Masaya ako dahil kahit papaano napasaya ko siya. Kahit sa mga simpleng kalokohan ko, napatawa ko siya.
Kung tatanungin niyo kung pano siya tumawa, define HALAKHAK. Biro lang, pero yung tawa niya parang hirap na hirap siyang huminga. Tapos magiging pula yung mukha niya. Kamatis. Akala ko nga mahinhin siya tumawa kasi mahinhin siya. Nagkamali ako. Mahirap palang bigyan ito ng sobrang nakakatawang hirit, baka mamatay sa kakatawa. Pero kahit ganoon, anghel parin siya.
Natapos ko na yung kwento ng rabbit, pero hindi parin ako tapos sa pagbanlaw at pag scrub ng left leg ni Tricia.
Patricia: Peter.
Peter: O?
Patricia: Okay na siguro yan. Salamat.
Peter: Ah. Sige, wala yun. Kasalanan ko rin naman kasi ito.
Peter: Sorry talaga Tricia. Babawi ako sayo. Babawi ako.
Nurse: Ms. Patricia Coronel diba? Dahil kakaibang higad ang nakadapo sayo, kailangan mo munang magstay dito sa clinic para mabigyan ng proper treatment. So kung may klase ka, ipapa excuse na lang namin.
Patricia: So Pete, iwan mo na ako dito. Baka ma late ka pa sa last subject natin.
Peter: Ano ka ba, sasamahan kita dito.
Patricia: Huwag na. Okay lang ako.
Peter: Hindi, sasamahan kita hanggang pwede ka ng lumabas ng clinic.
Hinawakan ni Tricia yung left hand ko na nakapatong sa kama. Ang init ng kamay niya at malambot. Nakangiti pa siya noong mga oras na yun.
Patricia: Salamat. :)
Peter: :)
Nagbago na ang nararamdaman ko para sa amin ni Tricia. Pakiramdam ko, magaan na ang loob sakin ni Tricia. Sinamahan ko siya habang ginagamot siya nung nurse.
Hindi parin naghihiwalay ang mga kamay namin. Kapag mahapdi ang gamot na nilalagay nung nurse, napapahigpit yung kapit niya sa kamay ko. Iniisip ko, sana ako na lang ang nasasaktan. Sana ako na lang yung nagdurusa. Wala naman siyang kasalanan.
After 1 hour of treatment and rest.
Peter: Kumusta na yang binti mo?
Patricia: Okay na siguro to, hindi na masyadong makati. :)
Peter: :)
Peter: Ngumiti ka na naman. Sana ganyan ka lagi. Gumagaan ang loob ko kapag nakikita kitang nakangiti.
Patricia: Sige, pwede na daw kasi akong umuwi. Alis na ako. Salamat talaga sa pagsama mo sakin. Nag-absent ka pa tuloy.
Peter: Huwag mong isipin yun. Pagalingin mo yan ha.
Patricia: Salamat ulit. Bye.
Sinamahan at inalalayan ko siya hanggang sa sakayan. Hinintay ko siyang makasakay bago ako tuluyang umuwi.
Peter: Tricia. Naguguluhan parin ako. Hindi ko alam kung bakit noon pa lang, ganito na ang pakiramdam ko. Destiny ba talaga na maging magblockmate tayo? Destiny rin ba na nagkasama tayo kanina? Gusto kong makasiguro sa nararamdaman ko at sa mga nangyayari. Kapag dumating ang panahon na yon, wala na akong sasayanging oras.
1 Message Received
Claire: [Bkt wla kau ni tricia kanina? may grp wrk tau. taung tatlo ni tricia grpmtes...]
Peter: [may ngyre ksi eh. bkas ko nlng kwnto.]
Claire: [okie, bkas ko nlng dn sbihin ung sa grp.. sana walang msamang ngyare sau.. :( ]
Peter: [dnt wrry claire, im fine. at sana ikaw din..]
Peter: Bahala na bukas, sana harapin ko ang umagang kay ganda.
Now Playing: Umagang kay Ganda
At dahil yan ang nagplaplay na kanta sa utak ko...
Peter:
Basta't tayo'y, magkasama (si Tricia)
Laging mayro'ng umagang kay ganda
Pagsikat ng araw
May dalang liwanag
Sa ating pangarap, ooh...
Haharapin natin.
Huwag niyo ng piliting imaginin yung boses ko. Sa isip ko lang yan. Okay? Pero kung curious talaga kayo sa boses ko, ito. Kaboses ko daw si Christian Bautista. Walang halong biro yan. Sila ang nagsabi nun, hindi ako.
Wednesday, September 12, 2007
Scene 10: Confusion
Hindi ako panget. Oo, pero napagisip-isip ko na baka kayabangan ko lang ang mga pinagsasasabi ko. Hindi ko alam pero, minsan naiinggit ako sa ibang tao. Kahit na hindi sila gwapo, masaya parin sila. May kaibigan, may ka-love team, may kaaway, lahat. Kumpleto.
Teka nga, hindi naman dapat ako nagdradrama. Nang mga panahong iyon, naisip kong humingi ng tulong kay Rhayne, ang macho kong kaklase.
Sinubukan kong i-text si Rhayne para magpatulong.
Peter: [Rhayne, pde mo ba ko tlungan?]
Rhanye: [Hey pete! Sure, what's the matter?]
Peter: [pde mo b ko tlungan magpalaki ng katawan, napapangitan na kasi ako sa sarili ko..]
Rhayne: [oh cmon, thers nthing wrong w/ ur physique. bakit mo naman naisip na mag wrk out?]
Peter: [babae pare..]
Rhayne: [really? is she our classmate? woah! thats cool!]
Peter: [si patricia..]
Na-share ko na kay Rhayne ang sikreto ko. Si Patricia. Hindi ko talaga alam pero, iba ang nararamdaman ko para sa kanya. Alam ko hindi ito pag-ibig. Napakabilis naman siguro noon. Pero ano ba ang alam ko, hindi ako sanay sa mga ganyang bagay.
Rhayne: [you've cme to the ryt person dude., magkita na lang tayu in school, ok?]
Peter: [thx a lot]
Next day sa classroom, wala pang tao. Maaga akong pumasok upang magkaroon kami ng oras ni Rhayne. Wala pa siya, ngunit ang sabi niya, maaga siyang pupunta upang makapagusap kami.
Rhayne: Hey pal!
Peter: Rhayne, buti naman nandito kana.
Rhayne: Kanina ka pa ba?
Peter: Hindi naman masyado, so, paano na?
Peter: Ito na, sana makatulong siya.
Rhayne: Ano ba gusto mong mangyari?
Peter: Hindi ko alam. Gusto ko siya. Ewan.
Rhayne: You see, kailangan mo lang talaga maging natural. Show her how you like her and don't be affected with what others do. Alam ko nagseselos ka kapag kasama niya si Richard. Don't be like that. Huwag mo nang isipin yung itsura mo, although its a factor, there's nothing wrong with your looks. Gwapo ka naman eh.
Peter: Gwapo ako? Patay na! Brokeback! Haha. Pero tama siya, masyado kong dinadamdam yung mga pangyayari.
Peter: So, ano dapat ang gagawin ko?
Rhayne: Be natural. Kung ano ka noon sa kanya, gawin mo parin. Its all about taking risks. Kung tatahimik ka na lang sa isang tabi, you wouldn't go anywhere.
Peter: Tama siya, hindi dapat ako magbago. Dapat bibbo kid ako lagi.
Peter: Salamat ha, siguro okay na okay love life mo, ang ayos mong mag advise eh.
Rhayne: ...
Namulat ako sa katotohanan. Dapat hindi ako sumusuko. Kung may gusto ka sa isang tao, ipakita dapat! Hindi yung pa torpe-torpe. Anak ng torpedo!
Dumating na yung ibang classmates. Social Science ang subject. At syempre, si Sir Jerome ang prof. Hindi ko alam kung ano significance niya dito sa kwento ko (kahit na sa gitna ng klase siya nag bibigay ng introduction), kasi lagi ko siyang nababanggit. Anyway, maayos naman siyang prof. Masasaya kasi yung activities sa subject na to kaya okay narin siguro siya. Pero babawi parin ako, dahil 3/10 lang ang grade ko sa una niyang quiz.
Dumating na din si Patricia Coronel.
Peter: Kinakabahan* (lub dub! lub dub!)
Peter: Tricia! Tabi tayo.
Patricia: Sure.
Peter: Umm.
Peter: Ano ba dapat kong sabihin? Wala talaga akong masabi eh. Ang kapal kapal ng mukha ko noon tapos ngayon parang putol na dila ko. Ashtray!
Patricia: So lunch tayo mamaya? :)
Rhayne: Wooo!
Peter: Huwag kang maingay Rhayne! Baka mahalata! Grrr....
Peter: Sige. Hehe, tagal na nating hindi nagsasabay eh.
Patricia: Siguro na mimiss mo na ako. :p
Peter: Oo, miss na miss na kita, kung alam mo lang. Gusto kong lagi kita kasama. Kung alam mo lang nararamdaman ko kapag nasa paligid ka. Hay! Pero sayang. Hindi ka mind reader kaya hindi mo mababasa iniisip ko. Hayy!
Peter: Hehe.
Peter: Hehe lang nasabi ko. Pambihirang sagot yan.
Nakatingin lang kami sa isa't isa ni Tricia. Ang ganda niya. Kahit na hindi siya ang pinakamaganda, nag-iisa naman siya sa paningin ko. Nasa kanya ang liwanag. Minsan nga, mas gusto ko na ganito na lang. Peaceful yung scenery. Pero syempre mas okay kung nag-uusap kami. Kaya kinausap ko siya.
Peter: So, kumusta na kayo ni Richard?
Patricia: Kami? Ayun, textmates. Hehe. Kulit niya nga eh.
Peter: Ganon..
David Slater: If we had an exchange of hearts. Then you'd know why I fell apart. You'd feel the pain, when the memories start. If we had an exchange of hearts.
Peter: Textmates. Close na nga ata sila. Lagi naman ganito eh. Ako lagi yung talo. Nadedegrade na ang pagtingiin ko sa sarili ko. Sayang.
Rhayne: Uyy, Selos!
Kinurot ko yung tiyan ni Rhayne habang tawa siya ng tawa. Kanina pa siya eh! Dapat pala hindi ko na lang sinabi sa kanya na crush ko si Tricia, aasarin lang pala ako nitong animal na to eh. By the way, nang kinurot ko yung tiyan ni Rhayne, ang tigas. Macho talaga. Hahaha. Nakaka-inggit.
Dumating na si Richard Go. Papunta siya sa direksyon namin.
Patricia: Richard! Dito ka oh.
Umupo siya sa kanan ni Tricia. Bale, nasa left ko si Rhayne, tapos ako, sa right ko si Tricia, tapos si Richard.
Richard: Musta na Tricia?
Patricia: Eto, ayos naman hehe. Ikaw? Ang porma mo ngayon ah?
RIchard: Hindi naman hehe. So...
Nagkwentuhan sila. Grabe. Suaveng suave ang pagkakasalita ni Richard. Ayun, nagkwentuhan na sila. Samantalang ako, hindi ako makahirit. Dumating si Claire, pero parang malungkot siya pagkatapos niyang pumasok sa room. Hindi ko alam kung bakit. Gusto ko siyang makausap, kaya lang malayo ang inupuan niya.
Peter: Ano kaya problema ni Claire. Dahil siguro hindi niya ako katabi. Joke lang. Pero ano nga kaya problema niya?
Rhayne: Ano ba talaga nararamdaman mo para kay Tricia?
Peter: Hindi ko alam.
Rhayne: So why are you acting like that?
Peter: Im not acting.
Rhayne: Bakit ka ganyan? Ilabas mo na yan, bago pa mahuli ang lahat.
Ang unang pag-ibig daw, mahirap makalimutan. Unang crush ata dapat title nito. Wala kasi akong kasiguruhan kung crush ko lang ba si Tricia, o gusto, o mahal. Kakakilala lang namin. Dahil ba pakiramdam ko na matagal na kaming magkakilala, kami na ba talaga? Dahil ba lagi ko siyang nakikita sa mga pagkakataong hindi ko inaasahan, meant to be na ba kami? At dahil ba laging may love song na automatic na nagplaplay sa utak ko kahit hindi ko gusto, pag-ibig na ba ito?
Dumating na yung prof namin. Nag lesson na naman siya about love. Love. Mahirap daw i-define ang love. Hindi rin alam kung psychological o biological eklavush daw ba yung love. Pero marami ng tao ang napapahamak sa love. Marami na ang nasirang buhay ng love na yan. Maraming ng gyera ang naganap dahil sa love na yan.
Marami narin ang na impluwensyahan ng love na yan para mag sulat ang mga writers ng mga walang kwentang nobela. Take it from me. Sa mga nabasa kong nobela, yun!
Natapos na yung boring niyang lesson. As usual wala na naman akong natutunan. Puro plano ang inisip ko during those times.
Peter: Ano ba dapat kong gawin? Masyado naman kasi sigurong maaga kung mag tatapat na ako ng nararamdaman ko. Sige. Huwag na lang muna. Dahan dahan dapat.
Patricia: Peter, ang tahimik mo naman. Tara lunch na tayo. Wala na ring tao dito sa classroom oh.
Peter: Pasensya na, tara.
Habang naglalakad kami sa corridor.
Peter: Tricia, may tiwala ka ba sakin?
Patricia: Huh? Bakit?
Peter: Punta tayo sa lagoon, may ipapakita ako sayo.
Patricia: Ganon? Sige.
Lagoon, lugar yun na mapuno as in maraming trees. Lovers' nest daw ito sa UP Diliman. Niyaya ko si Tricia na pumunta doon dahil ito na yung pinaka suitable place para sa pinaplano ko. Naglakad na kami papuntang lagoon. Mejo mahangin pa ng mga oras na yun.
Peter: Bahala na.
Patricia: Umm, bakit naman sa lagoon pa?
Peter: Nasasayo naman yun Tricia eh. Kung ayaw mo, okay lang. Hindi naman kasi ito sobrang mahalaga.
Patricia: Okay lang sakin. May mga kailangan din kasi akong sabihin sayo.. Baka kasi ito rin yung tamang oras para dun..
Peter: Ano? Ano naman kaya sasabihin niya? Darn! Hindi ko alam kung ma-eexcite ako or ano. Basta, kailangan matuloy yung pina-plano ko.
Dumating na kami sa lagoon. Napakaganda ng araw. May mga ibon na humuhuni, may mga paru-paro na nagliliparan. Napaka peaceful. Hindi sobrang init ng panahon. Mas bagay siguro kung maglalagay ka ng isang mapayapang kanta. Yung pang forest, pero may pagka love song. Ayan. Mas okay nga yun. Dinala ko siya sa isang lugar na walang tao. Yung kami lang talaga.
Peter: Tricia, kailangan ko ang tiwala mo para dito. Handa ka na ba?
Patricia: ...
Peter: Tricia.
Patricia: Game, ano ba to?
Peter: Game, ito na.
--------------------------------
Teka nga, hindi naman dapat ako nagdradrama. Nang mga panahong iyon, naisip kong humingi ng tulong kay Rhayne, ang macho kong kaklase.
Sinubukan kong i-text si Rhayne para magpatulong.
Peter: [Rhayne, pde mo ba ko tlungan?]
Rhanye: [Hey pete! Sure, what's the matter?]
Peter: [pde mo b ko tlungan magpalaki ng katawan, napapangitan na kasi ako sa sarili ko..]
Rhayne: [oh cmon, thers nthing wrong w/ ur physique. bakit mo naman naisip na mag wrk out?]
Peter: [babae pare..]
Rhayne: [really? is she our classmate? woah! thats cool!]
Peter: [si patricia..]
Na-share ko na kay Rhayne ang sikreto ko. Si Patricia. Hindi ko talaga alam pero, iba ang nararamdaman ko para sa kanya. Alam ko hindi ito pag-ibig. Napakabilis naman siguro noon. Pero ano ba ang alam ko, hindi ako sanay sa mga ganyang bagay.
Rhayne: [you've cme to the ryt person dude., magkita na lang tayu in school, ok?]
Peter: [thx a lot]
Next day sa classroom, wala pang tao. Maaga akong pumasok upang magkaroon kami ng oras ni Rhayne. Wala pa siya, ngunit ang sabi niya, maaga siyang pupunta upang makapagusap kami.
Rhayne: Hey pal!
Peter: Rhayne, buti naman nandito kana.
Rhayne: Kanina ka pa ba?
Peter: Hindi naman masyado, so, paano na?
Peter: Ito na, sana makatulong siya.
Rhayne: Ano ba gusto mong mangyari?
Peter: Hindi ko alam. Gusto ko siya. Ewan.
Rhayne: You see, kailangan mo lang talaga maging natural. Show her how you like her and don't be affected with what others do. Alam ko nagseselos ka kapag kasama niya si Richard. Don't be like that. Huwag mo nang isipin yung itsura mo, although its a factor, there's nothing wrong with your looks. Gwapo ka naman eh.
Peter: Gwapo ako? Patay na! Brokeback! Haha. Pero tama siya, masyado kong dinadamdam yung mga pangyayari.
Peter: So, ano dapat ang gagawin ko?
Rhayne: Be natural. Kung ano ka noon sa kanya, gawin mo parin. Its all about taking risks. Kung tatahimik ka na lang sa isang tabi, you wouldn't go anywhere.
Peter: Tama siya, hindi dapat ako magbago. Dapat bibbo kid ako lagi.
Peter: Salamat ha, siguro okay na okay love life mo, ang ayos mong mag advise eh.
Rhayne: ...
Namulat ako sa katotohanan. Dapat hindi ako sumusuko. Kung may gusto ka sa isang tao, ipakita dapat! Hindi yung pa torpe-torpe. Anak ng torpedo!
Dumating na yung ibang classmates. Social Science ang subject. At syempre, si Sir Jerome ang prof. Hindi ko alam kung ano significance niya dito sa kwento ko (kahit na sa gitna ng klase siya nag bibigay ng introduction), kasi lagi ko siyang nababanggit. Anyway, maayos naman siyang prof. Masasaya kasi yung activities sa subject na to kaya okay narin siguro siya. Pero babawi parin ako, dahil 3/10 lang ang grade ko sa una niyang quiz.
Dumating na din si Patricia Coronel.
Peter: Kinakabahan* (lub dub! lub dub!)
Peter: Tricia! Tabi tayo.
Patricia: Sure.
Peter: Umm.
Peter: Ano ba dapat kong sabihin? Wala talaga akong masabi eh. Ang kapal kapal ng mukha ko noon tapos ngayon parang putol na dila ko. Ashtray!
Patricia: So lunch tayo mamaya? :)
Rhayne: Wooo!
Peter: Huwag kang maingay Rhayne! Baka mahalata! Grrr....
Peter: Sige. Hehe, tagal na nating hindi nagsasabay eh.
Patricia: Siguro na mimiss mo na ako. :p
Peter: Oo, miss na miss na kita, kung alam mo lang. Gusto kong lagi kita kasama. Kung alam mo lang nararamdaman ko kapag nasa paligid ka. Hay! Pero sayang. Hindi ka mind reader kaya hindi mo mababasa iniisip ko. Hayy!
Peter: Hehe.
Peter: Hehe lang nasabi ko. Pambihirang sagot yan.
Nakatingin lang kami sa isa't isa ni Tricia. Ang ganda niya. Kahit na hindi siya ang pinakamaganda, nag-iisa naman siya sa paningin ko. Nasa kanya ang liwanag. Minsan nga, mas gusto ko na ganito na lang. Peaceful yung scenery. Pero syempre mas okay kung nag-uusap kami. Kaya kinausap ko siya.
Peter: So, kumusta na kayo ni Richard?
Patricia: Kami? Ayun, textmates. Hehe. Kulit niya nga eh.
Peter: Ganon..
David Slater: If we had an exchange of hearts. Then you'd know why I fell apart. You'd feel the pain, when the memories start. If we had an exchange of hearts.
Peter: Textmates. Close na nga ata sila. Lagi naman ganito eh. Ako lagi yung talo. Nadedegrade na ang pagtingiin ko sa sarili ko. Sayang.
Rhayne: Uyy, Selos!
Kinurot ko yung tiyan ni Rhayne habang tawa siya ng tawa. Kanina pa siya eh! Dapat pala hindi ko na lang sinabi sa kanya na crush ko si Tricia, aasarin lang pala ako nitong animal na to eh. By the way, nang kinurot ko yung tiyan ni Rhayne, ang tigas. Macho talaga. Hahaha. Nakaka-inggit.
Dumating na si Richard Go. Papunta siya sa direksyon namin.
Patricia: Richard! Dito ka oh.
Umupo siya sa kanan ni Tricia. Bale, nasa left ko si Rhayne, tapos ako, sa right ko si Tricia, tapos si Richard.
Richard: Musta na Tricia?
Patricia: Eto, ayos naman hehe. Ikaw? Ang porma mo ngayon ah?
RIchard: Hindi naman hehe. So...
Nagkwentuhan sila. Grabe. Suaveng suave ang pagkakasalita ni Richard. Ayun, nagkwentuhan na sila. Samantalang ako, hindi ako makahirit. Dumating si Claire, pero parang malungkot siya pagkatapos niyang pumasok sa room. Hindi ko alam kung bakit. Gusto ko siyang makausap, kaya lang malayo ang inupuan niya.
Peter: Ano kaya problema ni Claire. Dahil siguro hindi niya ako katabi. Joke lang. Pero ano nga kaya problema niya?
Rhayne: Ano ba talaga nararamdaman mo para kay Tricia?
Peter: Hindi ko alam.
Rhayne: So why are you acting like that?
Peter: Im not acting.
Rhayne: Bakit ka ganyan? Ilabas mo na yan, bago pa mahuli ang lahat.
Ang unang pag-ibig daw, mahirap makalimutan. Unang crush ata dapat title nito. Wala kasi akong kasiguruhan kung crush ko lang ba si Tricia, o gusto, o mahal. Kakakilala lang namin. Dahil ba pakiramdam ko na matagal na kaming magkakilala, kami na ba talaga? Dahil ba lagi ko siyang nakikita sa mga pagkakataong hindi ko inaasahan, meant to be na ba kami? At dahil ba laging may love song na automatic na nagplaplay sa utak ko kahit hindi ko gusto, pag-ibig na ba ito?
Dumating na yung prof namin. Nag lesson na naman siya about love. Love. Mahirap daw i-define ang love. Hindi rin alam kung psychological o biological eklavush daw ba yung love. Pero marami ng tao ang napapahamak sa love. Marami na ang nasirang buhay ng love na yan. Maraming ng gyera ang naganap dahil sa love na yan.
Marami narin ang na impluwensyahan ng love na yan para mag sulat ang mga writers ng mga walang kwentang nobela. Take it from me. Sa mga nabasa kong nobela, yun!
Natapos na yung boring niyang lesson. As usual wala na naman akong natutunan. Puro plano ang inisip ko during those times.
Peter: Ano ba dapat kong gawin? Masyado naman kasi sigurong maaga kung mag tatapat na ako ng nararamdaman ko. Sige. Huwag na lang muna. Dahan dahan dapat.
Patricia: Peter, ang tahimik mo naman. Tara lunch na tayo. Wala na ring tao dito sa classroom oh.
Peter: Pasensya na, tara.
Habang naglalakad kami sa corridor.
Peter: Tricia, may tiwala ka ba sakin?
Patricia: Huh? Bakit?
Peter: Punta tayo sa lagoon, may ipapakita ako sayo.
Patricia: Ganon? Sige.
Lagoon, lugar yun na mapuno as in maraming trees. Lovers' nest daw ito sa UP Diliman. Niyaya ko si Tricia na pumunta doon dahil ito na yung pinaka suitable place para sa pinaplano ko. Naglakad na kami papuntang lagoon. Mejo mahangin pa ng mga oras na yun.
Peter: Bahala na.
Patricia: Umm, bakit naman sa lagoon pa?
Peter: Nasasayo naman yun Tricia eh. Kung ayaw mo, okay lang. Hindi naman kasi ito sobrang mahalaga.
Patricia: Okay lang sakin. May mga kailangan din kasi akong sabihin sayo.. Baka kasi ito rin yung tamang oras para dun..
Peter: Ano? Ano naman kaya sasabihin niya? Darn! Hindi ko alam kung ma-eexcite ako or ano. Basta, kailangan matuloy yung pina-plano ko.
Dumating na kami sa lagoon. Napakaganda ng araw. May mga ibon na humuhuni, may mga paru-paro na nagliliparan. Napaka peaceful. Hindi sobrang init ng panahon. Mas bagay siguro kung maglalagay ka ng isang mapayapang kanta. Yung pang forest, pero may pagka love song. Ayan. Mas okay nga yun. Dinala ko siya sa isang lugar na walang tao. Yung kami lang talaga.
Peter: Tricia, kailangan ko ang tiwala mo para dito. Handa ka na ba?
Patricia: ...
Peter: Tricia.
Patricia: Game, ano ba to?
Peter: Game, ito na.
--------------------------------
Sunday, September 9, 2007
Scene 9: Nosebleed
CAST
Nailarawan ko na ba ang sarili ko? Ako nga pala ulit si Peter Ocampo (kung sakaling nakalimutan niyo ang kanais-nais kong pangalan). Well, gwapo ako (syempre), matipuno (macho/hunk), hindi sobrang tangkad at mabait. Lagi akong naka shirt, shorts at sapatos. Minsan, nagslislippers din ako. Oo, mabait ako. Madami lang talaga akong insights minsan na mejo brutal (gaya ng mga nabasa niyo), pero mabait talaga ako. May konti akong kayabangan, pero kung magyabang ako, sa isip ko lang. Computer Engineering ako sa UP Diliman, block ko ay G-9 at 3/10 ako sa first quiz namin sa Social Science (love is the greatest love of all). Hindi ako komedyante, pero natatawa yung mga kaklase ko sakin, hindi ko alam kung bakit.
Sa block kong G-9, iba iba ang tao. May corny kid, may maganda, may cute, may gwapo (ako), may madaldal, may masungit, may suplada, may ubod ng bait (ako ulit), may pwedeng maka love-team at may pwedeng ma ka rival. Hindi ko pa sila ganoong kakilala dahil kakasimula lang ng klase ngunit inaasahan ko na magiging kaibigan ko silang lahat.
Iba iba rin ang mga guro. Isa pa lang guro ang naipapakilala ko. Hindi na naman kasi siguro mahalaga kung ipakilala ko silang lahat. Nandiyan si Sir Jerome, ang prof na sa gitna ng klase nagbibigay ng introduction. Sa kanya ako unang nagkaroon ng bagsak na quiz. Badtrip. Pero babawi naman ako eh.
Naipakita ko narin dito yung mga naging kaibigan ko noong high-school. Nandiyan si Cyrus David. Ibang school siya pero minsan siya ang tumutulong sakin na magsurvive dito sa school na ito. Nandiyan din si Paolo Pascual. Ang tarantado kong kaibigan. Loko loko ito at hitik sa kalokohan. Mabait naman ito eh, kaya lang kulang lang sa katinuan. Anyway, mahalaga ang role nitong mga friends ko na ito sa buhay ko dito sa school, dahil sila ang mga fans ko. Joke lang.
Oo nga pala, nahawa ako sa prof ko na sa gitna ng klase nagbibigay ng Introduction. Tingnan niyo naman, scene 9 na ito pero nandito yung pagpapakilala ng mga cast. Well, ganoon talaga.
Ito na, itutuloy ko na ang buhay ko.
Peter: Ayos, textmates na. Ano kaya pwedeng i text kay Tricia? Hmm.
Paolo: [oi, tagal na nating hindi nagkikita ah? nagkaroon ka lng ng new friends ndi mo na ko tinetext.]
Peter: [bkt? babae kba para itext kita? hahah]
Paolo: [lol, bakit? may ka text kabang babae? haha asa!]
Peter: [sa gwapo kong to? wala aqng ktxt na girl? baka ikaw! kaya mo cguro ako tnetext kse ala ka ktxt. haha!]
Paolo: [angas naman! suntukan na lang!]
Peter: sabi na eh, isang malaking pagkakamali na magreply ako sa hayop na to. Hmm, ano nga kaya itetext ko kay Tricia? Alam ko na!
Peter: [tricia, musta na?]
Peter: Hindi, panget. Halatang wala akong ka text. Dapat yung medyo, may spice.
Peter: [So, how's your my friend?]
Peter: Pambihira, ang bobo ko naman sa grammar at spelling, haha. Tweak ko lang sandali. Saka baguhin ko yung friend, baka isipin niya Group Message ito.
Peter: [So, how are you my Tricia?]
Peter: Game!
Peter: [So, how are you my Tricia?]
Peter: Wah! Bakit ko nga pala nalagyan ng "my" ? wahh! Cancel Cancel! Sana wala akong load! Wahh!Bahala na si Batman.
Patricia: [ayos lng, hihi. salamat kanina sa pagsama sakin ha. :)]
Peter: Phew, buti na lang hindi niya napansin yung My Tricia.
Peter: [wala yun noh, wala rin naman kasi tayong assgn bukas diba? hehe]
Patricia: [mron kya! ung sa bio]
Peter: Anak ng Beatles naman oh, nakalimutan ko yun ha.
Peter: [ayyy uu nga noh, hehe. Sige, gwin ko muna yun. Buti na lang nkatxt kta, hehe. Salamat ha! nyt!]
Patricia: [nyt =)]
Ginawa ko muna yung assignment. Then, natulog na ako.
Next day. Na late ako sa klase. Actually hindi naman talaga late dahil wala pa yung professor, pero halos puno na yung mga upuan. Nakita ko sina Claire, Christina, Leslie, Richard at Tricia na magkakatabi sa isang row. Oo, magkatabi sina Richard at Tricia. Pambihira.
Peter: Bakit ba ako na late ng ganito, hindi ko tuloy makakatabi si Tricia. Nagtabi pa yung dalawang yun. Patay na.
Claire: Peter! Dito ka oh, pinagreserve kita ng upuan.
Peter: Salamat ha, baka malayo ako sa inyo.
Claire: Wala yun.
Peter: Ang bait talaga ni Claire, siguro may boyfriend na to. Hehe, matanong ko nga.
Peter: Uy Claire, may boyfriend ka na ba? Haha!
Claire: Wala pa noh. Wala pang nanliligaw hehe.
Peter: Owss? Ikaw? Hmm, nagkwekwentuhan sina Tricia at Richard, pero ano ba naman magagawa ko dun. Mga bida talaga, inaapi muna sa umpisa.
Peter: Ganon ba, wala lang. Natanong ko lang hehe.
Claire: Ganon ba? Ikaw, may girlfriend ka na ba?
Macho Hunk: Excuse me, have you copied the notes given by our professor last meeting?
Peter: Nosebleed, english yun ah. Tagalugin ko nga, baka ma-dali ako sa english nito eh.
Peter: Meron, ito kopyahin mo na lang.
Macho Hunk: Thanks pal, by the way, Im Bernard Pelayo.
Peter: Peter Ocampo.
Peter: Ayos! Haha. Pwede na sigurong addition sa friends list si Bernard. Macho eh. Kunware may gang war dito or may nakaaway ako dito sa school na ito, pwede ko siyang gawing resbak at gawing pader sa mga kaaway ko. Haha. Why not? So Bernard, how's our muscles doing? Hahaha! Feeling ko macho na rin ako haha.
After copying my freakin' notes.. (woosh, nag eenglish na rin ako)
Bernard: Thanks pal. Here's your notebook.
Peter: Thanks. Medyo mahaba yung Bernard, pwede ba kitang tawagin sa ibang pangalan?
Bernard: Rhayne would be fine pal. With the H okay?
Peter: Yeah sure!
Nagklase na yung prof namin. Medyo malungkot lang ako dahil na solo ni Richard si Tricia.
Peter: Hay buhay, ma text nga si Tricia. Hindi ko kasi siya makausap, ang layo eh. Five seats apart kami.
Peter: [Tricia, sbay nmn tayu mg lunch mmya. ok lng?]
...
...
After 10 minutes
Patricia: [uy, sorry kung ndi agad ako nka reply, nakikinig kasi ako sa klase. sige ba, kaya lng ok lng ba sayu kung tatlo tayo ni richard?]
Peter: ....
Peter: [wag nlng pla. hehe, kayu nlng ni richard. sige enjoy!]
Ang bitter ko naman. Kung mararamdaman niya lang yung emosyon ko ng itext ko yan, hay. Tulad nga ng sinabi ko, wala akong magagawa sa mga ganyang bagay. Hindi naman ako Diyos para pigilan sila.
Claire: Peter, sabay tayo mag lunch. May pupuntahan daw kasi sina Leslie at Christina, tapos si Richard naman kasabay daw si Patricia.
Peter: Sige Claire, tutal, wala rin naman akong makakasabay mamaya.
Rhayne: Excuse me, can I join you guys during lunch?
Claire: Sure! Mas masaya diba pag madami.
Peter: Ayos, feeling ko talaga magiging ka close ko itong si Claire. And itong si Rhayne, muka namang gentle giant itong machong ito eh. Hehe. Ayos na to, bahala na sila ni Richard at Tricia. Mag enjoy sana sila! Hmph!
Lunch Break. Kwentuhan kaming tatlo ni Claire at Rhayne. Bonding moments. Hehe. Kahit na medyo malungkot ako dahil hindi ko kasama ang ka love team ko, nandito naman sina Claire at Rhayne. Syempre, nagkaalaman kami ng cellphone numbers and all. Hmm. Si Rhayne. Gentle giant talaga siya. Haha. Friendly pala ito. Akala ko sanay lang siya sa bangasan at gang war. Pero okay naman, feeling ko nga close na kami eh, haha. Si Claire naman. Maganda siya gaya ng description ko noong una. Akala ko nga saucy girl itong si Claire at suplada, mabait naman pala. Hindi parin ako makapaniwala na wala pang boyfriend itong si Claire. Kung titingnan nga, mas maganda pa si Claire kay Patricia. Pareho din silang mabait.
Nagtatagalog naman pala si Rhayne eh, mas sanay lang talaga siguro siya mag english. Conyo. Haha.
Rhayne: Umm guys, I need to go. Itong prof kasi namin, he's so rigorous!
Peter: Ano daw? Rigorous? Negative siguro yung word na yun, haha! Malay ko ba.
Peter: Sige, kami rin. Next time, lunch ulit tayo.
Claire: Bye Rhayne!
Rhayne: Goodbye guys.
Peter: Bye.
Claire: Umm Peter..
Peter: Tara, baka ma late pa tayo sa bio class natin.
Claire: Okay..
Biology class na namin. Hinahanap ko yung Mark Lacsamana na yun, yung kapartner ni Tricia sa Bio.
Peter: Mark, hinahamon kita. Mag duwelo tayo.
Mark: Baka hindi ka na makilala ng magulang mo pagkatapos nito?
Peter: Hindi ka na sisikatan ng araw. Hayop ka!
Mark: Baka may lamay na sa bahay niyo bukas.
Panandalian kaming naging poet dahil sa lalim ng mga aming pinagsasabi.
Now Playing: Eye of the Tiger - Survivor
Kung wala kayong ideya sa kantang yan, yan yung madalas na tugtog sa boxing, or yung kay Rocky Balboa. Iyan yun!
Tenk tenk! Tumunog na yung bell. Nagsimula nang mag away ang tigre at ang leon.
Binigyan ko siya ng straight sa panga. Hindi siya nakaiwas. Mejo naging groggy siya. Ngunit, agad siyang bumawi. Siniko niya ako sa tyan. Nawalan ako ng hininga. Pero hindi ako pumayag. Sa ngalan ng pag-ibig, binigyan ko siya ng Gazelle Punch* sa baba (chin). May nakita akong stars sa ulo niya. Umagos din ang dugo mula sa dalawang butas ng kanyang ilong, hudyat ng kanyang pagkatalo. Ako ay nagwagi. Nagsipalakpakan yung mga kaklase ko sa biology. Ang gaan ng pakiramdam.
Patricia: Peter.
Peter: Huh?
Patricia: Ipapasa na daw yung assignment sa biology. Hindi na lang kita ginising kanina, baka kasi napagod ka.
Peter: Ahh ganon ba. Akala ko naman kung ano. Nananaginip na nga ako eh. Hehe.
Peter: Panaginip lang pala. Sayang. Akala ko pa naman durog na yung mukha nung hayop na yun. Anyway, hindi ko naman magagawa yun eh. Kapartner niya si Tricia, baka bumaba grade niya kung laging nasa ospital si Mark at nagpapagamot ng kanyang mga sugat.
Peter: Kumusta naman yung lunch niyo kanina?
Patricia: Ayos lang, kayo?
Peter: Ayun, new friend si Rhayne, yung machong bata.
Patricia: Ahh, hehe. Buti naman kung ganoon.
Natapos ang biology class namin. Uwian na. At least may bago akong friend, macho pa. At kahit sa panaginip, natalo ko si Mark sa tagisan ng lakas.
Peter: Sige Tricia. Uwi na ako, Bye.
Patricia: Bye Peter.
Richard: Bye Tricia, next time ulit ha.
Patricia: Sige Richard, ingat ka.
Imaginary Crowd: Awwww
Claire: Bye Peter, ingat ka ha.
Peter: Ge.
Peter: Abuso ka ha, anong next time? Parang close na sila ni Richard at Tricia. Ang bitter naman nito.
Umuwi na ako sa bahay, susubukan kong huwag magpaapekto sa mga nangyari. Bakit ba ganito? Masyado kong binibigyan ng issue ang maliliit na bagay. Si Claire. Buti na lang nandiyan siya, lagi akong may kasama.
Ano ba ang pwede kong gawin para mapansin naman ako ni Tricia? Ano nga kaya?
Peter: [cyrus, diba nanchichix kana jan sa school mo?]
Cyrus: [di naman? bkit? may prblema?]
Peter: [nu ba sikreto para mpansin ng isang babae?]
Cyrus: [wag ako tanungin mo, hindi ako babae. gudlak!]
Peter: Hmm, alam ko na!
Peter: [Claire, ano ba preference niyo sa mga lalake?]
Claire: [Hi peter! umm y mo nmn ntanong? xmpre gwapo, responsible at loyal! :p]
Peter: [yun lng ba? mron p bng iba?]
Claire: [umm, xmpre ok din ung malaki katawan. msrap i hug ang malalaking arms noh :p]
Peter: Tama! Si Rhayne! Sa kanya ako hihingi ng advice!
*Gazelle Punch - Isa sa mga special attack ni Makunochi Ippo. Para siyang uppercut, na ang kilos ay parang isang gazelle (antelope).
Nailarawan ko na ba ang sarili ko? Ako nga pala ulit si Peter Ocampo (kung sakaling nakalimutan niyo ang kanais-nais kong pangalan). Well, gwapo ako (syempre), matipuno (macho/hunk), hindi sobrang tangkad at mabait. Lagi akong naka shirt, shorts at sapatos. Minsan, nagslislippers din ako. Oo, mabait ako. Madami lang talaga akong insights minsan na mejo brutal (gaya ng mga nabasa niyo), pero mabait talaga ako. May konti akong kayabangan, pero kung magyabang ako, sa isip ko lang. Computer Engineering ako sa UP Diliman, block ko ay G-9 at 3/10 ako sa first quiz namin sa Social Science (love is the greatest love of all). Hindi ako komedyante, pero natatawa yung mga kaklase ko sakin, hindi ko alam kung bakit.
Sa block kong G-9, iba iba ang tao. May corny kid, may maganda, may cute, may gwapo (ako), may madaldal, may masungit, may suplada, may ubod ng bait (ako ulit), may pwedeng maka love-team at may pwedeng ma ka rival. Hindi ko pa sila ganoong kakilala dahil kakasimula lang ng klase ngunit inaasahan ko na magiging kaibigan ko silang lahat.
Iba iba rin ang mga guro. Isa pa lang guro ang naipapakilala ko. Hindi na naman kasi siguro mahalaga kung ipakilala ko silang lahat. Nandiyan si Sir Jerome, ang prof na sa gitna ng klase nagbibigay ng introduction. Sa kanya ako unang nagkaroon ng bagsak na quiz. Badtrip. Pero babawi naman ako eh.
Naipakita ko narin dito yung mga naging kaibigan ko noong high-school. Nandiyan si Cyrus David. Ibang school siya pero minsan siya ang tumutulong sakin na magsurvive dito sa school na ito. Nandiyan din si Paolo Pascual. Ang tarantado kong kaibigan. Loko loko ito at hitik sa kalokohan. Mabait naman ito eh, kaya lang kulang lang sa katinuan. Anyway, mahalaga ang role nitong mga friends ko na ito sa buhay ko dito sa school, dahil sila ang mga fans ko. Joke lang.
Oo nga pala, nahawa ako sa prof ko na sa gitna ng klase nagbibigay ng Introduction. Tingnan niyo naman, scene 9 na ito pero nandito yung pagpapakilala ng mga cast. Well, ganoon talaga.
Ito na, itutuloy ko na ang buhay ko.
Peter: Ayos, textmates na. Ano kaya pwedeng i text kay Tricia? Hmm.
Paolo: [oi, tagal na nating hindi nagkikita ah? nagkaroon ka lng ng new friends ndi mo na ko tinetext.]
Peter: [bkt? babae kba para itext kita? hahah]
Paolo: [lol, bakit? may ka text kabang babae? haha asa!]
Peter: [sa gwapo kong to? wala aqng ktxt na girl? baka ikaw! kaya mo cguro ako tnetext kse ala ka ktxt. haha!]
Paolo: [angas naman! suntukan na lang!]
Peter: sabi na eh, isang malaking pagkakamali na magreply ako sa hayop na to. Hmm, ano nga kaya itetext ko kay Tricia? Alam ko na!
Peter: [tricia, musta na?]
Peter: Hindi, panget. Halatang wala akong ka text. Dapat yung medyo, may spice.
Peter: [So, how's your my friend?]
Peter: Pambihira, ang bobo ko naman sa grammar at spelling, haha. Tweak ko lang sandali. Saka baguhin ko yung friend, baka isipin niya Group Message ito.
Peter: [So, how are you my Tricia?]
Peter: Game!
Peter: [So, how are you my Tricia?]
Peter: Wah! Bakit ko nga pala nalagyan ng "my" ? wahh! Cancel Cancel! Sana wala akong load! Wahh!Bahala na si Batman.
Patricia: [ayos lng, hihi. salamat kanina sa pagsama sakin ha. :)]
Peter: Phew, buti na lang hindi niya napansin yung My Tricia.
Peter: [wala yun noh, wala rin naman kasi tayong assgn bukas diba? hehe]
Patricia: [mron kya! ung sa bio]
Peter: Anak ng Beatles naman oh, nakalimutan ko yun ha.
Peter: [ayyy uu nga noh, hehe. Sige, gwin ko muna yun. Buti na lang nkatxt kta, hehe. Salamat ha! nyt!]
Patricia: [nyt =)]
Ginawa ko muna yung assignment. Then, natulog na ako.
Next day. Na late ako sa klase. Actually hindi naman talaga late dahil wala pa yung professor, pero halos puno na yung mga upuan. Nakita ko sina Claire, Christina, Leslie, Richard at Tricia na magkakatabi sa isang row. Oo, magkatabi sina Richard at Tricia. Pambihira.
Peter: Bakit ba ako na late ng ganito, hindi ko tuloy makakatabi si Tricia. Nagtabi pa yung dalawang yun. Patay na.
Claire: Peter! Dito ka oh, pinagreserve kita ng upuan.
Peter: Salamat ha, baka malayo ako sa inyo.
Claire: Wala yun.
Peter: Ang bait talaga ni Claire, siguro may boyfriend na to. Hehe, matanong ko nga.
Peter: Uy Claire, may boyfriend ka na ba? Haha!
Claire: Wala pa noh. Wala pang nanliligaw hehe.
Peter: Owss? Ikaw? Hmm, nagkwekwentuhan sina Tricia at Richard, pero ano ba naman magagawa ko dun. Mga bida talaga, inaapi muna sa umpisa.
Peter: Ganon ba, wala lang. Natanong ko lang hehe.
Claire: Ganon ba? Ikaw, may girlfriend ka na ba?
Macho Hunk: Excuse me, have you copied the notes given by our professor last meeting?
Peter: Nosebleed, english yun ah. Tagalugin ko nga, baka ma-dali ako sa english nito eh.
Peter: Meron, ito kopyahin mo na lang.
Macho Hunk: Thanks pal, by the way, Im Bernard Pelayo.
Peter: Peter Ocampo.
Peter: Ayos! Haha. Pwede na sigurong addition sa friends list si Bernard. Macho eh. Kunware may gang war dito or may nakaaway ako dito sa school na ito, pwede ko siyang gawing resbak at gawing pader sa mga kaaway ko. Haha. Why not? So Bernard, how's our muscles doing? Hahaha! Feeling ko macho na rin ako haha.
After copying my freakin' notes.. (woosh, nag eenglish na rin ako)
Bernard: Thanks pal. Here's your notebook.
Peter: Thanks. Medyo mahaba yung Bernard, pwede ba kitang tawagin sa ibang pangalan?
Bernard: Rhayne would be fine pal. With the H okay?
Peter: Yeah sure!
Nagklase na yung prof namin. Medyo malungkot lang ako dahil na solo ni Richard si Tricia.
Peter: Hay buhay, ma text nga si Tricia. Hindi ko kasi siya makausap, ang layo eh. Five seats apart kami.
Peter: [Tricia, sbay nmn tayu mg lunch mmya. ok lng?]
...
...
After 10 minutes
Patricia: [uy, sorry kung ndi agad ako nka reply, nakikinig kasi ako sa klase. sige ba, kaya lng ok lng ba sayu kung tatlo tayo ni richard?]
Peter: ....
Peter: [wag nlng pla. hehe, kayu nlng ni richard. sige enjoy!]
Ang bitter ko naman. Kung mararamdaman niya lang yung emosyon ko ng itext ko yan, hay. Tulad nga ng sinabi ko, wala akong magagawa sa mga ganyang bagay. Hindi naman ako Diyos para pigilan sila.
Claire: Peter, sabay tayo mag lunch. May pupuntahan daw kasi sina Leslie at Christina, tapos si Richard naman kasabay daw si Patricia.
Peter: Sige Claire, tutal, wala rin naman akong makakasabay mamaya.
Rhayne: Excuse me, can I join you guys during lunch?
Claire: Sure! Mas masaya diba pag madami.
Peter: Ayos, feeling ko talaga magiging ka close ko itong si Claire. And itong si Rhayne, muka namang gentle giant itong machong ito eh. Hehe. Ayos na to, bahala na sila ni Richard at Tricia. Mag enjoy sana sila! Hmph!
Lunch Break. Kwentuhan kaming tatlo ni Claire at Rhayne. Bonding moments. Hehe. Kahit na medyo malungkot ako dahil hindi ko kasama ang ka love team ko, nandito naman sina Claire at Rhayne. Syempre, nagkaalaman kami ng cellphone numbers and all. Hmm. Si Rhayne. Gentle giant talaga siya. Haha. Friendly pala ito. Akala ko sanay lang siya sa bangasan at gang war. Pero okay naman, feeling ko nga close na kami eh, haha. Si Claire naman. Maganda siya gaya ng description ko noong una. Akala ko nga saucy girl itong si Claire at suplada, mabait naman pala. Hindi parin ako makapaniwala na wala pang boyfriend itong si Claire. Kung titingnan nga, mas maganda pa si Claire kay Patricia. Pareho din silang mabait.
Nagtatagalog naman pala si Rhayne eh, mas sanay lang talaga siguro siya mag english. Conyo. Haha.
Rhayne: Umm guys, I need to go. Itong prof kasi namin, he's so rigorous!
Peter: Ano daw? Rigorous? Negative siguro yung word na yun, haha! Malay ko ba.
Peter: Sige, kami rin. Next time, lunch ulit tayo.
Claire: Bye Rhayne!
Rhayne: Goodbye guys.
Peter: Bye.
Claire: Umm Peter..
Peter: Tara, baka ma late pa tayo sa bio class natin.
Claire: Okay..
Biology class na namin. Hinahanap ko yung Mark Lacsamana na yun, yung kapartner ni Tricia sa Bio.
Peter: Mark, hinahamon kita. Mag duwelo tayo.
Mark: Baka hindi ka na makilala ng magulang mo pagkatapos nito?
Peter: Hindi ka na sisikatan ng araw. Hayop ka!
Mark: Baka may lamay na sa bahay niyo bukas.
Panandalian kaming naging poet dahil sa lalim ng mga aming pinagsasabi.
Now Playing: Eye of the Tiger - Survivor
Kung wala kayong ideya sa kantang yan, yan yung madalas na tugtog sa boxing, or yung kay Rocky Balboa. Iyan yun!
Tenk tenk! Tumunog na yung bell. Nagsimula nang mag away ang tigre at ang leon.
Binigyan ko siya ng straight sa panga. Hindi siya nakaiwas. Mejo naging groggy siya. Ngunit, agad siyang bumawi. Siniko niya ako sa tyan. Nawalan ako ng hininga. Pero hindi ako pumayag. Sa ngalan ng pag-ibig, binigyan ko siya ng Gazelle Punch* sa baba (chin). May nakita akong stars sa ulo niya. Umagos din ang dugo mula sa dalawang butas ng kanyang ilong, hudyat ng kanyang pagkatalo. Ako ay nagwagi. Nagsipalakpakan yung mga kaklase ko sa biology. Ang gaan ng pakiramdam.
Patricia: Peter.
Peter: Huh?
Patricia: Ipapasa na daw yung assignment sa biology. Hindi na lang kita ginising kanina, baka kasi napagod ka.
Peter: Ahh ganon ba. Akala ko naman kung ano. Nananaginip na nga ako eh. Hehe.
Peter: Panaginip lang pala. Sayang. Akala ko pa naman durog na yung mukha nung hayop na yun. Anyway, hindi ko naman magagawa yun eh. Kapartner niya si Tricia, baka bumaba grade niya kung laging nasa ospital si Mark at nagpapagamot ng kanyang mga sugat.
Peter: Kumusta naman yung lunch niyo kanina?
Patricia: Ayos lang, kayo?
Peter: Ayun, new friend si Rhayne, yung machong bata.
Patricia: Ahh, hehe. Buti naman kung ganoon.
Natapos ang biology class namin. Uwian na. At least may bago akong friend, macho pa. At kahit sa panaginip, natalo ko si Mark sa tagisan ng lakas.
Peter: Sige Tricia. Uwi na ako, Bye.
Patricia: Bye Peter.
Richard: Bye Tricia, next time ulit ha.
Patricia: Sige Richard, ingat ka.
Imaginary Crowd: Awwww
Claire: Bye Peter, ingat ka ha.
Peter: Ge.
Peter: Abuso ka ha, anong next time? Parang close na sila ni Richard at Tricia. Ang bitter naman nito.
Umuwi na ako sa bahay, susubukan kong huwag magpaapekto sa mga nangyari. Bakit ba ganito? Masyado kong binibigyan ng issue ang maliliit na bagay. Si Claire. Buti na lang nandiyan siya, lagi akong may kasama.
Ano ba ang pwede kong gawin para mapansin naman ako ni Tricia? Ano nga kaya?
Peter: [cyrus, diba nanchichix kana jan sa school mo?]
Cyrus: [di naman? bkit? may prblema?]
Peter: [nu ba sikreto para mpansin ng isang babae?]
Cyrus: [wag ako tanungin mo, hindi ako babae. gudlak!]
Peter: Hmm, alam ko na!
Peter: [Claire, ano ba preference niyo sa mga lalake?]
Claire: [Hi peter! umm y mo nmn ntanong? xmpre gwapo, responsible at loyal! :p]
Peter: [yun lng ba? mron p bng iba?]
Claire: [umm, xmpre ok din ung malaki katawan. msrap i hug ang malalaking arms noh :p]
Peter: Tama! Si Rhayne! Sa kanya ako hihingi ng advice!
*Gazelle Punch - Isa sa mga special attack ni Makunochi Ippo. Para siyang uppercut, na ang kilos ay parang isang gazelle (antelope).
Wednesday, September 5, 2007
Scene 8: Triangle
Lumipas ang weekends, then pasukan na.
WARNING: LONG STORY AHEAD
So ayon, pumasok ako sa school. Kanya kanya naman kami ng pili ng upuan eh. Kung saan mo gusto, pwede ka doon. Basta bakante, bakit? Kasi bawal kang umupo sa upuan kung may nakaupo.
Sa awa ng Diyos (at ni Batman), hindi ako late. Madaming bakanteng upuan. May ilang mga studyante ang nakaupo (syempre, bawal ako doon kasi may nakaupo na) kaya pinili ko yung isang bakanteng upuan na medyo malapit sa bintana pero hindi dulo.
Peter: Lonely naman, walang kakilala. Walang friends. Walang love team. Buhay nga naman oh.
Dumating si Richard Go! sa classroom.
Peter: Richard! Dito ka tabi tayo.
Richard: Sige.Umm nagawa mo na yung assignment sa Biology?
Peter: Pambihirang tao to, pinaalala pa yung assignment na yun! Hmph!
Peter: Ayos lang, hindi ko lang feel ka partner ko eh. Corny nya eh. Hehe. Dapat nga si Tri...
Biglang dumating si Patricia sa classroom.
Patricia: Hi Peter!
Slow motion ulit ung paligid. Ito walang halong biro, bumagal talaga yung nasa paligid ko. Yung boses nila mababa kasi nga slow motion. Ayos na rin yung MP3 Player sa utak ko. Now and Forever ni Richard Marx ung background music. Ang galing. Pero after ilang seconds, naging normal ulit yung time sa paligid. Ang galing nga eh, para akong may kapangyarihang kontrolin ang oras.
Peter: Tricia! Halika, tabi tayo.
Richard: ...
Patricia: Sige, mukang maganda dito sa bintana, hihi.
Peter: Wow naman! Anghel siya ngumiti. Hayyy!! Ang gaan ng feeling. She's not bad after all :) Wala pa naman sigurong assassin na kasing amo at kasing bait ni Patricia. Hay..
Peter: Umm..
Patricia: Yes?
Richard: Patricia, ako nga pala si Richard Go.
Patricia: Hi Richard :)
Richard: So, kumusta ka naman? Kapartner mo si Mark Lacsamana sa Biology assignment diba? Magaling yun! Ka klase ko kasi siya dati noong high school.
Patricia: Oo nga eh, hindi na nga niya ako pinagresearch kagabi. Alam na niya yung mga sagot. Ang galing niya talaga.
Peter: Loko 'tong mga to ah. Parang wala ako sa gitna nila. At yung Mark na yun. Humanda ka sakin. Hmph! Ako dapat magreresearch para sa kanya, hindi ikaw! Ashtray ka!
Peter: Ah Tricia, okay lang ba na sabay ulit tayo kumain mamaya?
Patricia: Naku pasensya ka na, kasama ko kasi yung mga kaklase ko noong high school, kaya ayon.
Peter: Wala yun, may next time naman diba?
Patricia: :)
Richard: Sama ka na lang samin Pete. Lima tayo. Tayo nina Leslie, Christina, Claire, ako at ikaw.
Peter: Ayos lang. Saan naman tayo kakain?
Richard: Kahit saan.
Dumating yung tatlong girl na nabanggit nang sabay-sabay. Nagkita siguro sila sa labas ng classroom. Tumabi sila kay RIchard Go! Bale, nasa isang row kaming anim.
Dumating na din yung prof. Si Sir Jerome. Ang teacher na sa kalagitnaan ng klase nag bibigay ng introduction. Anyway ito ang mga sumunod na naganap.
Sir Jerome: Now class, I will return to you your first quiz. Ganoon lang naman ako magbigay ng quizzes eh, puro essay lang na simple. So I expect that no one would fail in my class. Okay?
Class: Yes sir.
Sir Jerome: So here here are your papers. Robert Benton 10/10, Christina Carpio 8/10, Patricia Coronel 10/10, Richard Go 9/10......
Peter: Ayos ah, mataas naman pala magbigay itong si sir eh! Wala tayong problema pag ganyan lagi.
Sir Jerome: Alyssa Natividad 10/10, Peter Ocampo 3/10, Leslie Delos Reyes 10/10....
Peter: Holy Banana! Bakit tres lang? Ano ba naman yan? Ano bang problema sa Love is the greatest love of all? Ang daya. First quiz ko bagsak agad. Paano na yan?
Natahimik na lang ako eh. Halos ma perfect nilang lahat yung quiz, tapos ako, 3/10 lang.
Peter: Nakakahiya naman to. Si Tricia 10, si Richard 9, tapos ako. Badtrip! Na pressure lang ako last time.
Patricia: Patingin naman ng quiz mo.
Peter: Huwag na, nakakahiya. 3 nga lang ako diba.
Patricia: Akin na patingin lang. (hinihila yung kamay ko)
Peter: Ayoko, nakakahiya. (kunware nag reresist, pero enjoy hehe)
Peter: Ang lambot ng hand niya. Ayyy! Kung lagi ba namang ganito.
Ayon, mga 5 seconds na ganoon, pero natalo ako. Nakuha niya yung quiz kong bagay sa basurahan. Nabasa niya rin yung sinulat ko.
"Love is the greatest love of all. The more you..."
Peter:...
Patricia: Okay lang yan. Okay naman yung sinulat mo eh, nakakatuwa nga eh hihi.
Peter: Talaga?
Patricia: Oo naman, basta huwag kang papa-pressure, sige ka..
Peter: Psychic? Nalaman niyang na pressure ako nung time na yon? Ayos ah.
Sir Jerome: Okay, so our lesson for today is..
Lumipas yung panahon. Nag-discuss si Sir ng lesson niya. Nakikinig naman ako, pero syempre minsan sinusulyapan ko si Tricia. Ayos na rin siguro ito, at least may inspirasyon ako para mag-aral. Natauhan din ako na hindi lahat dinadaan sa biro. Kailangan magseryoso para umasenso.
Peter: Tagal naman mag time. Galing mag notes ni Tricia ah, dami niyang kinokopya. Siguro matalino talaga siya. Hmm, ano kaya ginagawa ni Richard.
Nakatingin si Richard kay Tricia.
Peter: Huh? kinikopyahan ba niya si Tricia? Hmm, hindi naman siya nagsusulat at nasa pagitan nila ako. Anong ibig sabihin nito? Masama kutob ko sa pag-tingin niya sa ka love team ko ha. Tsk.
Sir Jerome: Class dismissed.
Richard: Tara Peter, sama ka na samin.
Peter: Ge, bye Tricia, maya na lang uli.
Patricia: Bye.
Sa isang canteen na kinainan namin. Nasa isang parihabang table kami. Pagkatapos naming umorder, nagsimula na kaming kumain.
Christina: Uyy, kita ko yung kanina ah!
Richard: Ano ba, ang gulo niyo.
Leslie: Hindi obvious! Hindi! Hahaha!
Christina: Hahaha. Issue!
Leslie: Sabi na eh, first day pa lang, crush mo na siya eh. Uyyy!!
Richard: Kulit niyo talaga. Kakain na nga na lang ako!
Peter: Sabi na! Type niya yung ka love team ko! Hindi ko inaasahan to ah. Hmph! Ganon pala ha! Gusto mo ng away, hindi ako uurong! Roarr!!
Sa mga love story, talagang hindi nawawala ang love triangle at rivalry. Kung si Popeye ay may Bluto (Brutus), si Bodie ay may Mickey. At kung si Mikee ay may Gerald Anderson, ako naman ay may Richard Go!. Ganon eh! Pero anong magagawa ko, kahit na hindi sobrang ganda ni Patricia, malakas ang charm niya. Hindi na ako magtataka kung dadami pa magkakagusto sa kanya.
Sa mga oras na yun, may speech baloon sa ulo ko, tapos may animation na kumakain ako ng spinach. Tapos, lumaki bigla ung muscles ko, ginawa kong parang lukot na papel si Richard Go! at itinapon sa basura.
Claire: Peter, ang bilis mo naman kumain.
Peter: Hehe, hindi naman. Masarap lang talaga yung pagkain saka gutom ako.
Peter: Gutom akong gawing sabaw sa tinola si Richard Go! Hmph!
Claire: Parang ang tahimik mo ata, may problema ba?
Peter: Wala naman, nakakatuwa nga kayo pakinggan eh. Hehe
Claire: Okay :)
Peter: Si Claire lang ang kumausap sakin. Naks. Hindi siya sumasali na asarin si Richard Go! kay Tricia. Tahimik din siya. Ngumingiti lang siya kapag nagtatawanan sila. Feeling ko ka vibes ko to. Ayos, hehe. Sana kakampi kita.
Claire: Guys, tara na, baka ma late tayo. Alam niyo naman si Ma'am, strict.
Peter: Tara.
After ng lunch namin, yung last subject na. Ganon din ung seating position namin. Mejo naiilang lang ako kasi, katabi ko yung challenge o obstacle sa love story namin ni Tricia. Anyway tuloy parin yung klase.
Ma'am: You may go now class.
Richard: Derecho na ba kayong uuwi?
Peter: Oo, hehe gawin ko pa yung assignment natin.
Claire: O sige, bye bye!
Leslie: Bye!
Richard: Paalam!
Peter: Umm Tricia.
Patricia: Uy Peter, uwi ka na.
Peter: Oo sana, hehe. Ikaw?
Patricia: Pauwi na rin sana ako, kaya lang pupunta pa ako sa library, papa photocopy ko yung Form 5 ko.
Peter: Samahan na kita.
Patricia: Sige.
Naglakad kami papunta sa library. Mejo malayo pero ayos lang, kasama ko naman siya eh. Yung pakiramdam na parang wala kang ibang nakikita kundi siya, ganoon yung nararamdaman ko. Mahangin pa naman, ang sarap talaga ng feeling. Hindi kami nag-usap habang naglalakad, pero minsan, nagkakataon na sabay kaming tumitingin sa isa't isa.
Nakarating kami sa library at nakapagpa photocopy siya. Habang nagpapaphotocopy siya, may nag text sa akin.
1 Message Received
Corny Kid: [peter, gawin mo na yung assignment natin. buks na ntin klngan un. ge.]
Peter: Panira ka sa buhay ko, ang ayos na ng moment ko dito eh.
Patricia: Umm Pete, okay na. Sige uwi na ako. Salamat sa pagsama ha. Bye.
Peter: Sige, ingat ka ha.
Patricia: Ikaw din.
Now Playing: Baby Come Back - Daryl Hall and John Oates
Peter: Ang saya ng araw ko ngayon. Solve solve na yun hehe. Hindi ko inakalang makokontento ako sa ganoon lang. Hindi naman ako ganito dati. Ewan ko ba kung ano meron sa kanya. Hay..
1 Message Received
Peter: OO NA! GAGAWIN KO NA YUNG ASSIGNMENT! NAG SESENTI AKO EH!
092724*****: [Ingat k sa byahe ha :p -tricia]
Peter: !!??
Peter: Pano niya nalaman number ko? Ang sweet nun ah, iniistalk nya ako hehe. Pero saan niya nakuha number ko?
Peter: [kaw dn, umm pano m nkha num ko? gleng mu nmn mnghula ng num hehe..]
Patricia: [Nakuha ko kay Anthony yung num mo, yung ka partner mo sa bio assignment.. hehe, classmate ko ksi sya noon.. kya aun..]
Peter: [ahh gnun ba., o sige.. gud day, ingat ulit.]
Peter: Ayos, may silbi din pala yung hayop na yun. Kahit corny siya, may pakinabang din pala. Pero bakit naman niya tinanong yung number ko? Ayoko mang isipin pero, hayy! Pano kung may gusto din siya sakin? Ahay! Hindi. Baka naman ganoon lang talaga siya. Mabait kasi siya. Bahala na. Pagod na ako. Uwi na nga ako..
WARNING: LONG STORY AHEAD
So ayon, pumasok ako sa school. Kanya kanya naman kami ng pili ng upuan eh. Kung saan mo gusto, pwede ka doon. Basta bakante, bakit? Kasi bawal kang umupo sa upuan kung may nakaupo.
Sa awa ng Diyos (at ni Batman), hindi ako late. Madaming bakanteng upuan. May ilang mga studyante ang nakaupo (syempre, bawal ako doon kasi may nakaupo na) kaya pinili ko yung isang bakanteng upuan na medyo malapit sa bintana pero hindi dulo.
Peter: Lonely naman, walang kakilala. Walang friends. Walang love team. Buhay nga naman oh.
Dumating si Richard Go! sa classroom.
Peter: Richard! Dito ka tabi tayo.
Richard: Sige.Umm nagawa mo na yung assignment sa Biology?
Peter: Pambihirang tao to, pinaalala pa yung assignment na yun! Hmph!
Peter: Ayos lang, hindi ko lang feel ka partner ko eh. Corny nya eh. Hehe. Dapat nga si Tri...
Biglang dumating si Patricia sa classroom.
Patricia: Hi Peter!
Slow motion ulit ung paligid. Ito walang halong biro, bumagal talaga yung nasa paligid ko. Yung boses nila mababa kasi nga slow motion. Ayos na rin yung MP3 Player sa utak ko. Now and Forever ni Richard Marx ung background music. Ang galing. Pero after ilang seconds, naging normal ulit yung time sa paligid. Ang galing nga eh, para akong may kapangyarihang kontrolin ang oras.
Peter: Tricia! Halika, tabi tayo.
Richard: ...
Patricia: Sige, mukang maganda dito sa bintana, hihi.
Peter: Wow naman! Anghel siya ngumiti. Hayyy!! Ang gaan ng feeling. She's not bad after all :) Wala pa naman sigurong assassin na kasing amo at kasing bait ni Patricia. Hay..
Peter: Umm..
Patricia: Yes?
Richard: Patricia, ako nga pala si Richard Go.
Patricia: Hi Richard :)
Richard: So, kumusta ka naman? Kapartner mo si Mark Lacsamana sa Biology assignment diba? Magaling yun! Ka klase ko kasi siya dati noong high school.
Patricia: Oo nga eh, hindi na nga niya ako pinagresearch kagabi. Alam na niya yung mga sagot. Ang galing niya talaga.
Peter: Loko 'tong mga to ah. Parang wala ako sa gitna nila. At yung Mark na yun. Humanda ka sakin. Hmph! Ako dapat magreresearch para sa kanya, hindi ikaw! Ashtray ka!
Peter: Ah Tricia, okay lang ba na sabay ulit tayo kumain mamaya?
Patricia: Naku pasensya ka na, kasama ko kasi yung mga kaklase ko noong high school, kaya ayon.
Peter: Wala yun, may next time naman diba?
Patricia: :)
Richard: Sama ka na lang samin Pete. Lima tayo. Tayo nina Leslie, Christina, Claire, ako at ikaw.
Peter: Ayos lang. Saan naman tayo kakain?
Richard: Kahit saan.
Dumating yung tatlong girl na nabanggit nang sabay-sabay. Nagkita siguro sila sa labas ng classroom. Tumabi sila kay RIchard Go! Bale, nasa isang row kaming anim.
Dumating na din yung prof. Si Sir Jerome. Ang teacher na sa kalagitnaan ng klase nag bibigay ng introduction. Anyway ito ang mga sumunod na naganap.
Sir Jerome: Now class, I will return to you your first quiz. Ganoon lang naman ako magbigay ng quizzes eh, puro essay lang na simple. So I expect that no one would fail in my class. Okay?
Class: Yes sir.
Sir Jerome: So here here are your papers. Robert Benton 10/10, Christina Carpio 8/10, Patricia Coronel 10/10, Richard Go 9/10......
Peter: Ayos ah, mataas naman pala magbigay itong si sir eh! Wala tayong problema pag ganyan lagi.
Sir Jerome: Alyssa Natividad 10/10, Peter Ocampo 3/10, Leslie Delos Reyes 10/10....
Peter: Holy Banana! Bakit tres lang? Ano ba naman yan? Ano bang problema sa Love is the greatest love of all? Ang daya. First quiz ko bagsak agad. Paano na yan?
Natahimik na lang ako eh. Halos ma perfect nilang lahat yung quiz, tapos ako, 3/10 lang.
Peter: Nakakahiya naman to. Si Tricia 10, si Richard 9, tapos ako. Badtrip! Na pressure lang ako last time.
Patricia: Patingin naman ng quiz mo.
Peter: Huwag na, nakakahiya. 3 nga lang ako diba.
Patricia: Akin na patingin lang. (hinihila yung kamay ko)
Peter: Ayoko, nakakahiya. (kunware nag reresist, pero enjoy hehe)
Peter: Ang lambot ng hand niya. Ayyy! Kung lagi ba namang ganito.
Ayon, mga 5 seconds na ganoon, pero natalo ako. Nakuha niya yung quiz kong bagay sa basurahan. Nabasa niya rin yung sinulat ko.
"Love is the greatest love of all. The more you..."
Peter:...
Patricia: Okay lang yan. Okay naman yung sinulat mo eh, nakakatuwa nga eh hihi.
Peter: Talaga?
Patricia: Oo naman, basta huwag kang papa-pressure, sige ka..
Peter: Psychic? Nalaman niyang na pressure ako nung time na yon? Ayos ah.
Sir Jerome: Okay, so our lesson for today is..
Lumipas yung panahon. Nag-discuss si Sir ng lesson niya. Nakikinig naman ako, pero syempre minsan sinusulyapan ko si Tricia. Ayos na rin siguro ito, at least may inspirasyon ako para mag-aral. Natauhan din ako na hindi lahat dinadaan sa biro. Kailangan magseryoso para umasenso.
Peter: Tagal naman mag time. Galing mag notes ni Tricia ah, dami niyang kinokopya. Siguro matalino talaga siya. Hmm, ano kaya ginagawa ni Richard.
Nakatingin si Richard kay Tricia.
Peter: Huh? kinikopyahan ba niya si Tricia? Hmm, hindi naman siya nagsusulat at nasa pagitan nila ako. Anong ibig sabihin nito? Masama kutob ko sa pag-tingin niya sa ka love team ko ha. Tsk.
Sir Jerome: Class dismissed.
Richard: Tara Peter, sama ka na samin.
Peter: Ge, bye Tricia, maya na lang uli.
Patricia: Bye.
Sa isang canteen na kinainan namin. Nasa isang parihabang table kami. Pagkatapos naming umorder, nagsimula na kaming kumain.
Christina: Uyy, kita ko yung kanina ah!
Richard: Ano ba, ang gulo niyo.
Leslie: Hindi obvious! Hindi! Hahaha!
Christina: Hahaha. Issue!
Leslie: Sabi na eh, first day pa lang, crush mo na siya eh. Uyyy!!
Richard: Kulit niyo talaga. Kakain na nga na lang ako!
Peter: Sabi na! Type niya yung ka love team ko! Hindi ko inaasahan to ah. Hmph! Ganon pala ha! Gusto mo ng away, hindi ako uurong! Roarr!!
Sa mga love story, talagang hindi nawawala ang love triangle at rivalry. Kung si Popeye ay may Bluto (Brutus), si Bodie ay may Mickey. At kung si Mikee ay may Gerald Anderson, ako naman ay may Richard Go!. Ganon eh! Pero anong magagawa ko, kahit na hindi sobrang ganda ni Patricia, malakas ang charm niya. Hindi na ako magtataka kung dadami pa magkakagusto sa kanya.
Sa mga oras na yun, may speech baloon sa ulo ko, tapos may animation na kumakain ako ng spinach. Tapos, lumaki bigla ung muscles ko, ginawa kong parang lukot na papel si Richard Go! at itinapon sa basura.
Claire: Peter, ang bilis mo naman kumain.
Peter: Hehe, hindi naman. Masarap lang talaga yung pagkain saka gutom ako.
Peter: Gutom akong gawing sabaw sa tinola si Richard Go! Hmph!
Claire: Parang ang tahimik mo ata, may problema ba?
Peter: Wala naman, nakakatuwa nga kayo pakinggan eh. Hehe
Claire: Okay :)
Peter: Si Claire lang ang kumausap sakin. Naks. Hindi siya sumasali na asarin si Richard Go! kay Tricia. Tahimik din siya. Ngumingiti lang siya kapag nagtatawanan sila. Feeling ko ka vibes ko to. Ayos, hehe. Sana kakampi kita.
Claire: Guys, tara na, baka ma late tayo. Alam niyo naman si Ma'am, strict.
Peter: Tara.
After ng lunch namin, yung last subject na. Ganon din ung seating position namin. Mejo naiilang lang ako kasi, katabi ko yung challenge o obstacle sa love story namin ni Tricia. Anyway tuloy parin yung klase.
Ma'am: You may go now class.
Richard: Derecho na ba kayong uuwi?
Peter: Oo, hehe gawin ko pa yung assignment natin.
Claire: O sige, bye bye!
Leslie: Bye!
Richard: Paalam!
Peter: Umm Tricia.
Patricia: Uy Peter, uwi ka na.
Peter: Oo sana, hehe. Ikaw?
Patricia: Pauwi na rin sana ako, kaya lang pupunta pa ako sa library, papa photocopy ko yung Form 5 ko.
Peter: Samahan na kita.
Patricia: Sige.
Naglakad kami papunta sa library. Mejo malayo pero ayos lang, kasama ko naman siya eh. Yung pakiramdam na parang wala kang ibang nakikita kundi siya, ganoon yung nararamdaman ko. Mahangin pa naman, ang sarap talaga ng feeling. Hindi kami nag-usap habang naglalakad, pero minsan, nagkakataon na sabay kaming tumitingin sa isa't isa.
Nakarating kami sa library at nakapagpa photocopy siya. Habang nagpapaphotocopy siya, may nag text sa akin.
1 Message Received
Corny Kid: [peter, gawin mo na yung assignment natin. buks na ntin klngan un. ge.]
Peter: Panira ka sa buhay ko, ang ayos na ng moment ko dito eh.
Patricia: Umm Pete, okay na. Sige uwi na ako. Salamat sa pagsama ha. Bye.
Peter: Sige, ingat ka ha.
Patricia: Ikaw din.
Now Playing: Baby Come Back - Daryl Hall and John Oates
Peter: Ang saya ng araw ko ngayon. Solve solve na yun hehe. Hindi ko inakalang makokontento ako sa ganoon lang. Hindi naman ako ganito dati. Ewan ko ba kung ano meron sa kanya. Hay..
1 Message Received
Peter: OO NA! GAGAWIN KO NA YUNG ASSIGNMENT! NAG SESENTI AKO EH!
092724*****: [Ingat k sa byahe ha :p -tricia]
Peter: !!??
Peter: Pano niya nalaman number ko? Ang sweet nun ah, iniistalk nya ako hehe. Pero saan niya nakuha number ko?
Peter: [kaw dn, umm pano m nkha num ko? gleng mu nmn mnghula ng num hehe..]
Patricia: [Nakuha ko kay Anthony yung num mo, yung ka partner mo sa bio assignment.. hehe, classmate ko ksi sya noon.. kya aun..]
Peter: [ahh gnun ba., o sige.. gud day, ingat ulit.]
Peter: Ayos, may silbi din pala yung hayop na yun. Kahit corny siya, may pakinabang din pala. Pero bakit naman niya tinanong yung number ko? Ayoko mang isipin pero, hayy! Pano kung may gusto din siya sakin? Ahay! Hindi. Baka naman ganoon lang talaga siya. Mabait kasi siya. Bahala na. Pagod na ako. Uwi na nga ako..
Monday, September 3, 2007
Scene 7: Haggard
Next day is Friday. Super traffic sa Katipunan, palibhasa kasi, mga de-kotse mga studyanteng dumadaan at nag-aaral dito.
Peter: Badtrip. Kung pwede lang i-grimtooth* yung mga kotseng ito eh, gagaan sana ang buhay ko at ang mga kasama ko sa jeep. Mayaman nga kayo, others lang naman kayo hahahaha. Kapag nagtagal pa to, mala-late na ako. Hindi maganda sa napakalinis kong record ang magkaroon ng late. Ashtray!
Napansin kong pwede na namang lakarin ang daan papuntang Palma Hall kaya bumaba ako sa jeep upang maglakad. 15 Minutes lang naman ang oras ng nilakad ko.
Peter: Bilis, kaya mo pa yan! Aabot pa! Lakad! Sige! Lakad!
Legs ni Peter: (Holy Trolley! Huwag mo kong pilitin! Sipain kita diyan eh!)
Current Time : 8:12 A.M
Kasaysayan 1 Time : 7:30-9:00 A.M
Nakarating ako sa classroom ng 8:18 A.M. Late ako. Tinitigan ako ng mga kaklase ko na feeling ko eh may gusto sa akin (kahit yung mga lalake, brokeback!). Hindi ako pinansin ng prof. Siguro, hindi talaga nila pinapansin yung mga late, deretso kasi siya sa pagtuturo ng lesson.
Peter: Patay na, ang daming tao. Saan kaya ako uupo? Ayun. Buti na lang meron doon, kaya lang nasa harap. Nakakahiya.
Umupo ako sa bakanteng upuan. Nilagay ko ang bag sa gilid ng upuan ko. Hinihingal pa ako sa mga oras na yun. Pero lalo akong hiningal sa nakita ko.
Patricia: Sobrang late ka na ah? :D
Haggard ako. Grabe. Naligo ako sa pawis, amoy Saturday na nga ako eh. Si Mysterious girl pa yung katabi ko. Kapag nga naman minamalas ka (at the same time sineswerte).
Peter: Nakakahiya naman. Na late ako tapos katabi ko pa siya. Natataranta parin ako kapag nakikita ko siya. Bahala na.
Peter: Oo nga eh. Hehe. A-Ako nga pala si.. si..
Patricia: Peter diba? Patricia. Nice to meet you :)
Moment yun. Pwede ng isapelikula yung eksenang yun. Bagay na sa Entertainment section ng Inquirer. Well, yun eh pangarap ko lang.
Peter: Umm, pasensya na k-kung mejo ano. Mejo magulo akong magsalita kasi napagod ako eh. Hehe.
Patricia: Wala yun. Ito, may pinakopya kasing notes si ma'am, kopyahin mo na lang.
Peter: Salamat ha, Tricia na lang tawag ko sayo. Okay lang?
Patricia: Sure. Ikaw bahala.
Peter: Gwapo ako! Gwapo ako! Wahh! Anong nangyayari sakin? Bakit ako kinakabahan. My golay! Para akong hindi si Peter Ocampo, matapang at palaban! Help me God :( Anyway, salamat sa notes. Bait mo naman :)
Prof: Kung iisipin natin, ang Pilipinas ay........
Peter: Hmm, ano kaya kung yayain ko siya mag lunch. Pwede! Kapalan ng mukha diba? Sige! Go! This is the chance!
Peter: Tricia, may kasabay kaba mamaya mag lunch? Wala kasi akong makasabay eh, pwede ka bang makasama?
Patricia: Ayos lang ba sayo kung kasama ko yung dalawa kong kaibigan? Sabay kasi lagi kaming kumain nung mga yun eh.
Peter: Ayos naman, may dalawa pang extra. Siguro ganoon talaga kapag bida. Maraming kaagaw. Haha!
Peter: Sige ayos lang yun. Kaysa naman maging dead kid ako mamaya sa lunch. Hehe
Patricia: Oo nga :)
Natapos nang maluwalhati yung lesson sa Kasaysayan. Hindi ko pa nga kilala yung prof eh. Buti na lang pinakopya ako ng notes ni Tricia. Patricia. Hay. Ewan ko ba. Pumasok ako sa paaralang ito para mag-aral, hindi sa kung ano anong bagay. Naks seryoso. Tuloy ko na nga!
Lunch sa Beach House (isang kainan sa UP)
Patricia: Gals, ito nga pala si Peter, ka block ko siya. Peter this is Anne and this is Kate.
Huwag niyo ng isipin o tandaan yung pangalan nila. Baka hindi ko na sila isama sa mga susunod na scenes. Extra lang yang mga yan hahahahaha.
Peter: Hi Anne, Kate.
Peter: ...
Si Anne, feeling ko siya yung closest friend ni Patricia. Mejo healthy siya pero sporty. Well, tulad ng sinabi ko, aalisin ko na siya sa storyang ito. Pinagbigyan ko lang siya na maka extra dito haha. Si Kate ganoon din. Tahimik siya, pero ayos lang din. Hindi namin sila ka block. College of Human Kinetics ata department nila, muka silang sporty eh. At si Tricia. Naipaliwanag ko na noon ang itsura niya. Maayos manamit, medyo tahimik. Hindi siya sobrang ganda, maganda lang. Parang girl-next-door type. Hay!
Peter: Kaasar, wala na naman akong masabi. Natatameme na naman ako. Tricia please! Paalisin mo na yang mga friends mo. Dapat tayung dalawa lang magkasama! Hmph!
Patricia: ...
Peter: ....
Anne: Huy ano ba! Salita naman kayo.
Kate: ....
Peter: Wala talaga akong masabi. Baka kasi pag kinausap ko si Tricia, isipin nila na gusto ko siya. Ang hirap naman. Sige na! Mag usap na lang kayo. Makikinig na nga lang ako. :(
Ayun. Isang malaking fiasco yung lunch. May kasama nga ako pero feeling ko dead kid ako. Yung pagkain lang yung na enjoy ko. Well, enjoy na rin yung scenery. Hehe. Nagkwentuhan at tawanan sina Ann at Kate. Nakikingiti naman si Patricia. Ako? Sa mga oras na yun, si Tricia lang tinitingnan ko, at yung pagkain.
Pagkatapos kasi ng lunch, isang subject na lang at uwian na. Biology ang last subject namin.
Introduction ng subject, mga topics na pag-aaralan and more ang ipinaliwanag ng prof namin.
Sa Biology Room
Prof: Class, you need to research about the ..... I want you to find a partner and do your assignment together.
Peter: Jackpot! Si Tricia na lang partner ko! Ayos! Woohooo!Makukuha ko rin number niya. Tapos textmates na kami tapos... ahayyy! (Now Playing: We are the Champions - Queen)
Peter: Tricia, partner tayo. Okay lang?
Patricia: (Sige Mark, text mo na lang ako mamaya tungkol sa homework.)
Patricia: Ay Peter, sorry. Nauna kasi si Mark eh. Next time na lang. :)
Peter: Ahh ganon ba...
Imaginary Crowd: Awwwwww...
Peter: ....
Ang bitter. Naging ka partner ko sa assignment sa biology yung pinaka-corny sa block. Anak ng Ubas naman. Sarap bigyan ng straight sa panga nitong hayop na 'to eh. Tatawa tawa pa siya eh. Kunin nya daw number ko para sa assignment. Hindi ko nga alam kung brokeback to o ano.
Bigo na naman ako sa araw na ito.
*grimtooth : skill sa Ragnarok Online kung saan may lalabas na TUSOK TUSOK mula sa lupa upang sirain o puksain ang kalaban.
Peter: Badtrip. Kung pwede lang i-grimtooth* yung mga kotseng ito eh, gagaan sana ang buhay ko at ang mga kasama ko sa jeep. Mayaman nga kayo, others lang naman kayo hahahaha. Kapag nagtagal pa to, mala-late na ako. Hindi maganda sa napakalinis kong record ang magkaroon ng late. Ashtray!
Napansin kong pwede na namang lakarin ang daan papuntang Palma Hall kaya bumaba ako sa jeep upang maglakad. 15 Minutes lang naman ang oras ng nilakad ko.
Peter: Bilis, kaya mo pa yan! Aabot pa! Lakad! Sige! Lakad!
Legs ni Peter: (Holy Trolley! Huwag mo kong pilitin! Sipain kita diyan eh!)
Current Time : 8:12 A.M
Kasaysayan 1 Time : 7:30-9:00 A.M
Nakarating ako sa classroom ng 8:18 A.M. Late ako. Tinitigan ako ng mga kaklase ko na feeling ko eh may gusto sa akin (kahit yung mga lalake, brokeback!). Hindi ako pinansin ng prof. Siguro, hindi talaga nila pinapansin yung mga late, deretso kasi siya sa pagtuturo ng lesson.
Peter: Patay na, ang daming tao. Saan kaya ako uupo? Ayun. Buti na lang meron doon, kaya lang nasa harap. Nakakahiya.
Umupo ako sa bakanteng upuan. Nilagay ko ang bag sa gilid ng upuan ko. Hinihingal pa ako sa mga oras na yun. Pero lalo akong hiningal sa nakita ko.
Patricia: Sobrang late ka na ah? :D
Haggard ako. Grabe. Naligo ako sa pawis, amoy Saturday na nga ako eh. Si Mysterious girl pa yung katabi ko. Kapag nga naman minamalas ka (at the same time sineswerte).
Peter: Nakakahiya naman. Na late ako tapos katabi ko pa siya. Natataranta parin ako kapag nakikita ko siya. Bahala na.
Peter: Oo nga eh. Hehe. A-Ako nga pala si.. si..
Patricia: Peter diba? Patricia. Nice to meet you :)
Moment yun. Pwede ng isapelikula yung eksenang yun. Bagay na sa Entertainment section ng Inquirer. Well, yun eh pangarap ko lang.
Peter: Umm, pasensya na k-kung mejo ano. Mejo magulo akong magsalita kasi napagod ako eh. Hehe.
Patricia: Wala yun. Ito, may pinakopya kasing notes si ma'am, kopyahin mo na lang.
Peter: Salamat ha, Tricia na lang tawag ko sayo. Okay lang?
Patricia: Sure. Ikaw bahala.
Peter: Gwapo ako! Gwapo ako! Wahh! Anong nangyayari sakin? Bakit ako kinakabahan. My golay! Para akong hindi si Peter Ocampo, matapang at palaban! Help me God :( Anyway, salamat sa notes. Bait mo naman :)
Prof: Kung iisipin natin, ang Pilipinas ay........
Peter: Hmm, ano kaya kung yayain ko siya mag lunch. Pwede! Kapalan ng mukha diba? Sige! Go! This is the chance!
Peter: Tricia, may kasabay kaba mamaya mag lunch? Wala kasi akong makasabay eh, pwede ka bang makasama?
Patricia: Ayos lang ba sayo kung kasama ko yung dalawa kong kaibigan? Sabay kasi lagi kaming kumain nung mga yun eh.
Peter: Ayos naman, may dalawa pang extra. Siguro ganoon talaga kapag bida. Maraming kaagaw. Haha!
Peter: Sige ayos lang yun. Kaysa naman maging dead kid ako mamaya sa lunch. Hehe
Patricia: Oo nga :)
Natapos nang maluwalhati yung lesson sa Kasaysayan. Hindi ko pa nga kilala yung prof eh. Buti na lang pinakopya ako ng notes ni Tricia. Patricia. Hay. Ewan ko ba. Pumasok ako sa paaralang ito para mag-aral, hindi sa kung ano anong bagay. Naks seryoso. Tuloy ko na nga!
Lunch sa Beach House (isang kainan sa UP)
Patricia: Gals, ito nga pala si Peter, ka block ko siya. Peter this is Anne and this is Kate.
Huwag niyo ng isipin o tandaan yung pangalan nila. Baka hindi ko na sila isama sa mga susunod na scenes. Extra lang yang mga yan hahahahaha.
Peter: Hi Anne, Kate.
Peter: ...
Si Anne, feeling ko siya yung closest friend ni Patricia. Mejo healthy siya pero sporty. Well, tulad ng sinabi ko, aalisin ko na siya sa storyang ito. Pinagbigyan ko lang siya na maka extra dito haha. Si Kate ganoon din. Tahimik siya, pero ayos lang din. Hindi namin sila ka block. College of Human Kinetics ata department nila, muka silang sporty eh. At si Tricia. Naipaliwanag ko na noon ang itsura niya. Maayos manamit, medyo tahimik. Hindi siya sobrang ganda, maganda lang. Parang girl-next-door type. Hay!
Peter: Kaasar, wala na naman akong masabi. Natatameme na naman ako. Tricia please! Paalisin mo na yang mga friends mo. Dapat tayung dalawa lang magkasama! Hmph!
Patricia: ...
Peter: ....
Anne: Huy ano ba! Salita naman kayo.
Kate: ....
Peter: Wala talaga akong masabi. Baka kasi pag kinausap ko si Tricia, isipin nila na gusto ko siya. Ang hirap naman. Sige na! Mag usap na lang kayo. Makikinig na nga lang ako. :(
Ayun. Isang malaking fiasco yung lunch. May kasama nga ako pero feeling ko dead kid ako. Yung pagkain lang yung na enjoy ko. Well, enjoy na rin yung scenery. Hehe. Nagkwentuhan at tawanan sina Ann at Kate. Nakikingiti naman si Patricia. Ako? Sa mga oras na yun, si Tricia lang tinitingnan ko, at yung pagkain.
Pagkatapos kasi ng lunch, isang subject na lang at uwian na. Biology ang last subject namin.
Introduction ng subject, mga topics na pag-aaralan and more ang ipinaliwanag ng prof namin.
Sa Biology Room
Prof: Class, you need to research about the ..... I want you to find a partner and do your assignment together.
Peter: Jackpot! Si Tricia na lang partner ko! Ayos! Woohooo!Makukuha ko rin number niya. Tapos textmates na kami tapos... ahayyy! (Now Playing: We are the Champions - Queen)
Peter: Tricia, partner tayo. Okay lang?
Patricia: (Sige Mark, text mo na lang ako mamaya tungkol sa homework.)
Patricia: Ay Peter, sorry. Nauna kasi si Mark eh. Next time na lang. :)
Peter: Ahh ganon ba...
Imaginary Crowd: Awwwwww...
Peter: ....
Ang bitter. Naging ka partner ko sa assignment sa biology yung pinaka-corny sa block. Anak ng Ubas naman. Sarap bigyan ng straight sa panga nitong hayop na 'to eh. Tatawa tawa pa siya eh. Kunin nya daw number ko para sa assignment. Hindi ko nga alam kung brokeback to o ano.
Bigo na naman ako sa araw na ito.
*grimtooth : skill sa Ragnarok Online kung saan may lalabas na TUSOK TUSOK mula sa lupa upang sirain o puksain ang kalaban.
Sunday, September 2, 2007
Scene 6: Discovery
Pamatay ba yung title ng Scene 6? Haha. Natawa ako eh. Akala mo kung anong pagtuklas ang naganap. Wala lang talaga akong maisip na pamagat kaya yan na lang. Discovery. Kung iisipin, related naman yang salita na yan sa eksenang ito dahil dito ko natuklasan (lalim) ang mga kaklase ko, guro, hindi ko feel na kaklase, at mga dead kids sa klase.
Tunk tunk! Tunk tunk! (imaginin niyo na lang na polyphonic yan, syempre rich kid ako..joke lang)
Peter: ....
Cyrus: [Musta first day? :p]
Peter: [K lng, umm 5 lang kami sa block nmin hehe lngya!]
Cyrus: [Gnon? Ayos yan, buddies agad kyo, haha]
Peter: [at e2 pa, may rally agad, first day na first day. Ashtray!]
Cyrus: [Ay oh? Sobra naman yan. Gala naman tayo bkas. Diba sabi mo wala kang pasok pag Wed?]
Peter: [Sige, no prob. kwnthan nrin tayu..]
Next Day (Wednesday)
Peter: [San na u? D2 na me Gteway]
Cyrus: [Kta ko u! Haha ayusin mo nga text mo]
Peter: [ukie puh, haha lol]
Ayun, gala kami ni Cyrus sa Gateway. Wala lang. Nood sine, kain sa Italiannis, kwentuhan tapos uwi.
Si Cyrus David. Nabanggit noon sa Scene 1: Enrollment Day. Madalas kong kasama noong high school. Madami na kaming pinagdaanan noon. Away, bati, away, bati. Parang bata. Pero ayos lang. Sa DLSU siya nag-aaral. Sayang, hindi kami schoolmates. Feeling ko nanchichicks na siya doon. Kung doon siya masaya, bahala siya. Siya ang tagapakinig ng mga secrets ko.
Gusto mo ba malaman secrets ko?
Secret!
Next Day (Thursday)
Peter: Ayos naman dito sa Palma Hall Annex Bldg., aircon! Olrayt! First subject ay Social Science 1. Lalake yung prof. Sana hindi masungit. Hmm, nandito pala mga ka block ko. Si Claire, si Leslie, si... Umm, nakalimutan ko na name niya. Ayun din si Richard Go! May exclamation point yung Go! para cute. Haha. Nandito na pala yung prof.
Prof: Good Morning Class. Have you been in Love?
Peter: What?
Prof: I want you to define love in 3 sentences on a 1/4 Sheet of Yellow Pad Paper.
Peter: Holy Carbonara! Quiz agad? Hmm, love. Ano ba ang love?
"Love is the greatest love of all. The more you give, the more you receive.
The less you receive, the less you give."
Prof: Kindly pass your papers in front.
Peter: Pwede na siguro yun. Nakakainis, binigla ako eh. Kaya ko pa naman idefine yun eh, na pressure lang ako eh. Badtrip.
Prof: By the way, my name is Jerome Di...... (hindi na pwede ituloy, baka hanapin niyo sa UP eh, yari ako.)
Sir Jerome: Our lesson for today is about S......
Peter: Nakakatamad naman makinig. Lesson agad. Wala man lang introduction ng isa't isa. Syempre kailangan yun para makilala yung classmates at block.
After 20 minutes of Boring Lesson
Sir Jerome: Now, we're going to have a getting to know you session. We will start with you Mr. As.....
Ayun, nagsimula ang introduction sa kalagitnaan ng klase. Kalokohan. Ipinakilala yung kanilang mga sarili. Nadagdagan ang mga G-9. Akala ko pa naman lima lang kami sa block. Yung ibang nag salita boring. Yung iba naman corny. Ubod ng corny. Meron din namang patawa. Tipong pinanganak sila para magpatawa. At yung iba, feeling ko hindi magkakafriends. Kawawa naman sila.
Sir Jerome: Thank you Mr. Reyes. You may introduce yourself now Ms. Coronel.
Peter: !!!
Ms. Coronel: Good Morning everyone. I'm Patricia Coronel. You can call me Pate`, Patty, Tricia or Trish. My course is Computer Engineering from block G-9. I am silent most of the time but some of my friends make me talk a lot. I'm currently enjoying my stay here in U.P. Diliman and I hope to know a lot from each of you. Thank you.
Peter: Siya? Anak ni Jolibee! Bakit ko siya kaklase? Ka-block pa! Oh my God! Akala ko ba tapos na? Ito na namang pakiramdam na 'to. Ang gaan pero ang gulo. Arghhh! Bakit ko ba siya laging nakikita?
Walang background music na tumugtog sakin noong nakita ko siya. Sira ata ung MP3 Player sa utak ko.
Sa mga oras na yun, nasiraan ako ng bait. Yung tipong tumutulo na laway ko at hindi ko mapigilan. Kinakausap ang sarili at wala na sa sariling katinuan. Patay na. Mga ilang sandali pa, tinawag ako ng prof ko. Buti na lang, kasi kung hindi, baka hindi ako nagkwekwento ngayon at nasa mental hospital na ako kung saka-sakali. Ako na daw yung mag iintroduce ng sarili.
Peter: Umm, Im Peter Ocampo
Corny Kid: Hi Peter!
Peter: Shut Up!
Peter: You can call me Peter or Pete. And I'm a Boy. I love eating foods, and drinking water. G-9 is the block and Computer Engineering is my course.
Sir Jerome: So, what's your motto in life?
Peter: Hindi naman to beauty pageant diba? Hmm, motto. Matapos ang mga nangyare. Matapos kong makita yung babaeng papaslang sakin, makakapag-isip pa ba ako ng maayos. Patay na, ano ba pwedeng sabihin!?
Peter: Don't give up on us. It will still come true.
Hindi ko na itutuloy yung kwento. Matapos nun, nasiraan ulit ako ng bait. Buti na lang sinamahan ako mag lunch nung apat kong ka block na na-meet ko after ng Freshmen Assembly. Puro self-introduction yung nangyare sa mga sumunod na klase. As usual, wala na naman akong nasabing matino. Misteryo talaga yung babaeng yun. Lagi kong nakikita, kaklase ko pa!
Umuwi akong balisa. May na discover naman ako sa school. (Ayan, related na sa title)
Natuklasan kong mapapadalas ata akong masiraan ng bait tuwing klase.
Tunk tunk! Tunk tunk! (imaginin niyo na lang na polyphonic yan, syempre rich kid ako..joke lang)
Peter: ....
Cyrus: [Musta first day? :p]
Peter: [K lng, umm 5 lang kami sa block nmin hehe lngya!]
Cyrus: [Gnon? Ayos yan, buddies agad kyo, haha]
Peter: [at e2 pa, may rally agad, first day na first day. Ashtray!]
Cyrus: [Ay oh? Sobra naman yan. Gala naman tayo bkas. Diba sabi mo wala kang pasok pag Wed?]
Peter: [Sige, no prob. kwnthan nrin tayu..]
Next Day (Wednesday)
Peter: [San na u? D2 na me Gteway]
Cyrus: [Kta ko u! Haha ayusin mo nga text mo]
Peter: [ukie puh, haha lol]
Ayun, gala kami ni Cyrus sa Gateway. Wala lang. Nood sine, kain sa Italiannis, kwentuhan tapos uwi.
Si Cyrus David. Nabanggit noon sa Scene 1: Enrollment Day. Madalas kong kasama noong high school. Madami na kaming pinagdaanan noon. Away, bati, away, bati. Parang bata. Pero ayos lang. Sa DLSU siya nag-aaral. Sayang, hindi kami schoolmates. Feeling ko nanchichicks na siya doon. Kung doon siya masaya, bahala siya. Siya ang tagapakinig ng mga secrets ko.
Gusto mo ba malaman secrets ko?
Secret!
Next Day (Thursday)
Peter: Ayos naman dito sa Palma Hall Annex Bldg., aircon! Olrayt! First subject ay Social Science 1. Lalake yung prof. Sana hindi masungit. Hmm, nandito pala mga ka block ko. Si Claire, si Leslie, si... Umm, nakalimutan ko na name niya. Ayun din si Richard Go! May exclamation point yung Go! para cute. Haha. Nandito na pala yung prof.
Prof: Good Morning Class. Have you been in Love?
Peter: What?
Prof: I want you to define love in 3 sentences on a 1/4 Sheet of Yellow Pad Paper.
Peter: Holy Carbonara! Quiz agad? Hmm, love. Ano ba ang love?
"Love is the greatest love of all. The more you give, the more you receive.
The less you receive, the less you give."
Prof: Kindly pass your papers in front.
Peter: Pwede na siguro yun. Nakakainis, binigla ako eh. Kaya ko pa naman idefine yun eh, na pressure lang ako eh. Badtrip.
Prof: By the way, my name is Jerome Di...... (hindi na pwede ituloy, baka hanapin niyo sa UP eh, yari ako.)
Sir Jerome: Our lesson for today is about S......
Peter: Nakakatamad naman makinig. Lesson agad. Wala man lang introduction ng isa't isa. Syempre kailangan yun para makilala yung classmates at block.
After 20 minutes of Boring Lesson
Sir Jerome: Now, we're going to have a getting to know you session. We will start with you Mr. As.....
Ayun, nagsimula ang introduction sa kalagitnaan ng klase. Kalokohan. Ipinakilala yung kanilang mga sarili. Nadagdagan ang mga G-9. Akala ko pa naman lima lang kami sa block. Yung ibang nag salita boring. Yung iba naman corny. Ubod ng corny. Meron din namang patawa. Tipong pinanganak sila para magpatawa. At yung iba, feeling ko hindi magkakafriends. Kawawa naman sila.
Sir Jerome: Thank you Mr. Reyes. You may introduce yourself now Ms. Coronel.
Peter: !!!
Ms. Coronel: Good Morning everyone. I'm Patricia Coronel. You can call me Pate`, Patty, Tricia or Trish. My course is Computer Engineering from block G-9. I am silent most of the time but some of my friends make me talk a lot. I'm currently enjoying my stay here in U.P. Diliman and I hope to know a lot from each of you. Thank you.
Peter: Siya? Anak ni Jolibee! Bakit ko siya kaklase? Ka-block pa! Oh my God! Akala ko ba tapos na? Ito na namang pakiramdam na 'to. Ang gaan pero ang gulo. Arghhh! Bakit ko ba siya laging nakikita?
Walang background music na tumugtog sakin noong nakita ko siya. Sira ata ung MP3 Player sa utak ko.
Sa mga oras na yun, nasiraan ako ng bait. Yung tipong tumutulo na laway ko at hindi ko mapigilan. Kinakausap ang sarili at wala na sa sariling katinuan. Patay na. Mga ilang sandali pa, tinawag ako ng prof ko. Buti na lang, kasi kung hindi, baka hindi ako nagkwekwento ngayon at nasa mental hospital na ako kung saka-sakali. Ako na daw yung mag iintroduce ng sarili.
Peter: Umm, Im Peter Ocampo
Corny Kid: Hi Peter!
Peter: Shut Up!
Peter: You can call me Peter or Pete. And I'm a Boy. I love eating foods, and drinking water. G-9 is the block and Computer Engineering is my course.
Sir Jerome: So, what's your motto in life?
Peter: Hindi naman to beauty pageant diba? Hmm, motto. Matapos ang mga nangyare. Matapos kong makita yung babaeng papaslang sakin, makakapag-isip pa ba ako ng maayos. Patay na, ano ba pwedeng sabihin!?
Peter: Don't give up on us. It will still come true.
Hindi ko na itutuloy yung kwento. Matapos nun, nasiraan ulit ako ng bait. Buti na lang sinamahan ako mag lunch nung apat kong ka block na na-meet ko after ng Freshmen Assembly. Puro self-introduction yung nangyare sa mga sumunod na klase. As usual, wala na naman akong nasabing matino. Misteryo talaga yung babaeng yun. Lagi kong nakikita, kaklase ko pa!
Umuwi akong balisa. May na discover naman ako sa school. (Ayan, related na sa title)
Natuklasan kong mapapadalas ata akong masiraan ng bait tuwing klase.
Subscribe to:
Comments (Atom)
